۱۵۸.امام على عليه السلام :طوبا ، درختى است در بهشت كه ريشه آن ، در خانه پيامبر ما محمّد صلى الله عليه و آله است و هيچ مؤمنى نيست ، مگر اين كه شاخه اى از آن درخت ، در خانه اوست و دلش هر چيزى را هوس كند ، آن درخت برايش مى آورد و اگر سوارى چابك ، صد سال در سايه آن راه بپيمايد ، از آن خارج نمى شود و اگر از پايين آن ، كلاغى پرواز كند ، به بلندايش نمى رسد تا آن كه از پيرى به زير افتد . هان! پس براى اين نعمت بكوشيد.

۱۵۹.امام صادق عليه السلام :طوبا ، درختى است در بهشت در خانه امير مؤمنان عليه السلام ، و در خانه هر يك از شيعيان او نيز شاخه اى از شاخه هاى اين درخت و برگى از برگ هاى آن هست و در زير آن ، يك امّت ، سايه مى گيرد.

۱۶۰.امام صادق عليه السلام :پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ، فاطمه عليهاالسلام را زياد مى بوسيد . عايشه به اين كار ، خرده گرفت . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود : «اى عايشه ! شبى كه به آسمان بُرده شدم ، به بهشت وارد شدم . جبرئيل ، مرا به نزديك درخت طوبا برد و از ميوه هاى آن به من داد و من خوردم و خداوند ، آن را به نطفه اى در پشت من تبديل كرد . چون به زمين فرود آمدم ، با خديجه هم بستر شدم و او فاطمه را حامله شد . از اين رو ، هر وقت فاطمه را مى بوسم ، بوى درخت طوبا را از او استشمام مى كنم» .

۱۵۸.الإمام عليّ عليه السلام :طُوبى شَجَرَةٌ فِي الجَنَّةِ ، أَصلُها فِي دارِ النَّبِيِ مُحَمَّدٍ صلى الله عليه و آله ، وَلَيسَ مِن مُؤمِنٍ إِلّا وَفِي دارِهِ غُصنٌ مِنها ، لا يَخطُرُ عَلى قَلبِهِ شَهوَةُ شَيءٍ إِلّا أَتاهُ بِهِ ذَلِكَ ، وَلَو أَنَّ راكِبا مُجِدّا سارَ فِي ظِلِّها مِئَةَ عامٍ ما خَرَجَ مِنهُ ، وَلَو طارَ مِن أَسفَلِها غُرابٌ ما بَلَغَ أَعلاها حَتَّى يَسقُطَ هَرَما . أَلا فَفِي هَذا فَارغَبُوا . ^۱

۱۵۹.الإمام الصادق عليه السلام :طُوبى شَجَرَةٌ فِي الجَنَّةِ فِي دارِ أَمِيرِ المُؤمِنِينَ عليه السلام ، وَلَيسَ أَحَدٌ مِن شِيعَتِهِ إِلّا وَفِي دارِهِ غُصنٌ مِن أَغصانِها وَوَرَقَةٌ مِن أَوراقِها ، يَستَظِلُّ تَحتَها أُمَّةٌ مِنَ الأُمَمِ . ^۲

۱۶۰.عنه عليه السلام :كانَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله يُكثِرُ تَقبِيلَ فاطِمَةَ عليهاالسلام ، فَأَنكَرَت ذَلِكَ عائِشَةُ ، فَقالَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : يا عائِشَةُ ، إِنِّي لَمّا أُسرِيَ بِي إِلى السَّماءِ دَخَلتُ الجَنَّةَ فَأَدنانِي جَبرَئِيلُ مِن شَجَرَةِ طُوبى ، وَناوَلَنِي مِن ثِمارِها ، فَأَكَلتُ ، فَحَوَّلَ اللّهُ ذَلِكَ ماءً فِي ظَهرِي ، فَلَمّا هَبَطتُ إِلَى الأَرضِ واقَعتُ خَدِيجَةَ ، فَحَمَلَت بِفاطِمَةَ ، فَما قَبَّلتُها قَطُّ إِلّا وَجَدتُ رائِحَةَ شَجَرَةِ طُوبى مِنها . ^۳