۱۶۱.الخصالـ به نقل از عامر بن واثله ـ: روز شورا ، من در خانه[ ى خدا ] بودم . صداى على عليه السلام را شنيدم كه مى فرمود : «... شما را به خدا سوگند مى دهم كه آيا در ميان شما كسى جز من هست كه پيامبر خدا در باره او همچون من ، فرموده باشد : طوبا ، درختى است در بهشت كه ريشه آن ، در خانه على است و هيچ مؤمنى نيست ، مگر اين كه شاخه اى از شاخه هاى آن ، در خانه اوست ؟» .
گفتند : نه ، به خدا!

۱۶۲.كمال الدينـ به نقل از ابو بصير ـ: امام صادق عليه السلام فرمود : «طوبا ، از آنِ كسى است كه در غيبت قائم ما ، در راه ما استوار بماند و دلش پس از آن كه هدايت گشته است ، به گم راهى نيفتد » .
گفتم : فدايت شوم ! طوبا چيست؟
فرمود : «درختى بهشتى است كه ريشه اش در خانه على بن ابى طالب عليه السلام است و در خانه هر مؤمنى نيز شاخه اى از آن وجود دارد و اين ، همان سخن خداى عز و جلاست كه : «طوبا براى ايشان است و چه خوش بازگشتگاهى است ! » » .

۱۶۳.امام صادق عليه السلام :مؤمن ، هر گاه به برادرش برسد و با هم دست دهند ، تا زمانى كه دست در دست يكديگر دارند ، گناهانشان همانند ريختن برگ درخت ، فرو مى ريزد و آن گاه كه از هم جدا شوند ، دو فرشته آنها مى گويند : «خداوند به شما دو تن ، سزاى نيك دهد !» . پس اگر يكديگر را در آغوش كشند ، منادى اى ندا مى دهد كه : «طوبا براى شماست و چه خوش بازگشتگاهى است !» ـ و طوبا ، درختى است در بهشت كه ريشه اش در خانه امير مؤمنان عليه السلام و شاخه هايش در منازل بهشتيان است ـ و چون از هم جدا شوند ، دو فرشته گرامى به آنان ندا مى دهند كه : «مژده باد شما دو دوست خدا را به كرامت خدا ! بهشت ، پيش روى شماست ! ».

۱۶۴.الدرّ المنثورـ به نقل از فرقد سبخى ـ: خداوند در انجيل به عيسى بن مريم عليه السلام وحى فرمود كه : «اى عيسى! در كار من ، جدّى باش و آن را به شوخى مگير و سخنم را بشنو و فرمانم را اطاعت كن . اى پسر آن باكره پاك دامن! من تو را بدون پدر آفريدم و تو و مادرت را نشانه اى [ از قدرت خويش ] براى جهانيان قرار دادم . پس فقط مرا بندگى كن و بر من توكّل نماى و كتاب را با قدرت بگير» .
عيسى عليه السلام گفت : اى پروردگار من ! كدام كتاب را با قدرت بگيرم ؟ فرمود : «كتاب انجيل را با نيرو بگير و آن را براى سريانيان ، بيان كن و آنان را آگاه گردان كه منم خداى يگانه و معبودى جز من نيست ، زنده پايدارم و نوآفرين و پاينده اى هستم كه هرگز از ميان نمى رود .
پس [به آنان بگو :] به خدا و فرستاده او ، پيامبرى كه در آخرزمان مى آيد ، ايمان آوريد و او را تصديق كنيد و از او پيروى نماييد ؛ از همان صاحب اُشتر و زره و چوب دستى و تاج ، درشت چشمِ ابرو پيوسته ، صاحب كسا ؛ همو كه نسلش از بانويى خجسته است» يعنى خديجه .
[و افزود :] «اى عيسى! براى او خانه اى است از مرواريد آبدارِ پيوند خورده به طلا ، كه در آن ، هيچ گزند و رنجى نمى رسد ، و يك دختر دارد» يعنى فاطمه عليهاالسلام«و براى آن دختر ، دو پسر است كه هر دو به شهادت مى رسند» يعنى حسن و حسين عليهماالسلام . «طوبا ، از آنِ كسى كه سخن او را بشنود و زمانش را دريابد و در روزگار او به سر برد !» .
عيسى عليه السلام گفت : پروردگارا ! طوبا چيست؟
فرمود: «درختى است در بهشت كه من با دستان خويش ، آن را كاشته ام و فرشتگانم را در آن ، سُكنا داده ام . ريشه اش از رضوان است و آبش از [ چشمه ]تسنيم» .

۱۶۱.الخصال عن عامر بن واثلة :كُنتُ فِي البَيتِ يَومَ الشُّورى ، فَسَمِعتُ عَلِيّا عليه السلام وَهُوَ يَقُولُ : ... نَشَدتُّكُم بِاللّهِ هَل فِيكُم أَحَدٌ قالَ لَهُ رَسُولُ اللّهِ كَما قالَ لِي : «إِنَّ طُوبى شَجَرَةٌ فِي الجَنَّةِ ، أَصلُها فِي دارِ عَلِيٍ ، لَيسَ مِن مُؤمِنٍ إِلّا وَفِي مَنزِلِهِ غُصنٌ مِن أَغصانِها» غَيرِي؟ قالُوا : اَللَّهُمَّ لا . ^۱

۱۶۲.كمال الدّين عن أبي بصير :قالَ الصَّادِقُ عليه السلام : طُوبى لِمَن تَمَسَّكَ بِأَمرِنا فِي غَيبَةِ قائِمِنا ، فَلَم يَزِغْ قَلبُهُ بَعدَ الهِدايَةِ .
فَقُلتُ لَهُ : جُعِلتُ فِداكَ وَما طُوبى؟
قالَ : شَجَرَةٌ فِي الجَنَّةِ ، أَصلُها فِي دارِ عَلِيِ بنِ أَبِي طالِبٍ عليه السلام ، وَلَيسَ مِن مُؤمِنٍ إِلّا وَفِي دارِهِ غُصنٌ مِن أَغصانِها ، وَذَلِكَ قَولُ اللّهِ عز و جل : «طُوبَى لَهُمْ وَ حُسْنُ مَئابٍ » . ^۲

۱۶۳.الإمام الصادق عليه السلام :إِنَّ المُؤمِنَ إِذا لَقِيَ أَخاهُ وَتَصافَحا ^۳ لَم تَزَلِ الذُّنُوبُ تَتَحاتُّ ^۴ عَنهُما ماداما مُتَصافِحَينِ كَتَحاتِّ الوَرَقِ عَنِ الشَّجَرِ ، فَإِذا افتَرَقا قالَ مَلَكاهُما : جَزاكُما اللّهُ خَيرا عَن أَنفُسِكُما ، فَإِنِ التَزَمَ كُلُّ واحِدٍ مِنهُما صاحِبَهُ ناداهُما مُنادٍ : طُوبى لَكُما وَحُسنُ مَآبٍ . وَطُوبى شَجَرَةٌ فِي الجَنَّةِ ، أَصلُها فِي دارِ أَميرِ المُؤمِنِينَ ، وَفَرعُها فِي مَنازِلِ أَهلِ الجَنَّةِ ، فَإِذا افتَرَقا ناداهُما مَلَكانِ كَرِيمانِ : أَبشِرا يا وَلِيَّيِ اللّهِ بِكَرامَةِ اللّهِ وَالجَنَّةُ مِن وَرائِكُما. ^۵

۱۶۴.الدرّ المنثور عن فرقد السّبخيِ :أَوحَى اللّهُ إِلى عِيسَى بنِ مَريَمَ عليه السلام فِي الإِنجِيلِ : يا عِيسَى ، جِدَّ فِي أَمرِي وَلا تَهزُل ، وَاسمَع قَولِي وَأَطِع أَمرِي . يَابنَ البِكرِ البَتُولِ ، إِنِّي خَلَقتُكَ مِن غَيرِ فَحلٍ ، وَجَعَلتُكَ وَأُمَّكَ آيةً لِلعالَمِينَ ، فَإِيّايَ فَاعبُد ، وَعَلَيَ فَتَوَكَّل ، وَخُذِ الكِتابَ بِقُوَّةٍ .
قالَ عِيسى عليه السلام : أَي رَبِّ ، أَيَّ كِتابٍ آخُذُ بِقُوَّةٍ ؟ قالَ: خُذ كِتابَ الإِنجِيلِ بِقُوَّةٍ ، فَفَسِّرهُ لِأَهلِ السريانِيَّةِ ، وَأَخبِرهُم إِنِّي أَنا اللّهُ لا إِله إِلّا أَنَا ، الحَيُ القَيُّومُ ، البَديِعُ الدّائِمُ ، الَّذِي لا زَوالَ لَهُ ، فَآمِنُوا بِاللّهِ وَرَسُولِهِ النَّبِيِ الَّذِي يَكُونُ فِي آخِرِ الزَّمانِ ، فَصَدِّقُوهُ وَاتَّبِعُوهُ ، صاحِبِ الجَمَلِ وَالمِدرَعَةِ وَالهِراوَةِ وَالتّاجِ ، الأَنجَلِ ^۶ العَينِ ، المَقرُونِ الحاجِبَينِ ، صاحِبِ الكِساءِ ، الَّذِي إِنَّما نَسلُهُ مِنَ المُبارَكَةِ ـ يَعنِي خَدِيجَةَ ـ .
يا عِيسَى ، لَها بَيتٌ مِن لُؤلُؤٍ مِن قَصَبٍ مُوصَلٍ بِالذَّهَبِ ، لا يُسمَعُ فِيهِ أَذًى وَلا نَصَبٌ ، لَها ابنَةٌ ـ يَعنِي فاطِمَةَ ـ وَلَها ابنانِ فَيُستَشهَدانِ ـ يَعنِي الحَسَنَ وَالحُسَينَ عليهماالسلام ـ طُوبى لِمَن سَمِعَ كَلامَهُ ، وَأَدرَكَ زَمانَهُ ، وَشَهِدَ أَيّامَهُ .
قالَ عِيسَى عليه السلام : يا رَبِّ وَما طُوبى؟
قالَ : شَجَرَةٌ فِي الجَنَّةِ ، أَنا غَرَستُها بِيَدِي ، وَأَسكَنتُها مَلائِكَتِي ، أَصلُها مِن رِضوانَ ، وَماؤُها مِن تَسنِيمٍ . ^۷