۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :مدّت درنگ آدم و حوّا در بهشت ، تا زمانى كه از آن ، بيرون رانده شدند ، هفت ساعت از روزهاى دنيا بود و در همان روز ، خداوند ، آن دو را [به زمين ]فرستاد .

۳.امام على عليه السلام ـ در سخنانى كه در آن ، پيدايش زمين و گسترش يافتن آن بر روى آب را توصيف نمود ـ :[ خداوند ]چون زمينش را آماده ساخت و فرمانش را اجرا كرد ، آدم عليه السلام را از ميان آفريدگانش برگزيد و او را نخستين آفريده خود [ از نوع انسان ]قرار داد و او را در بهشتش اسكان داد و در آن براى او ، [ميوه ها و] خوراكى هاى فراوان و گوارا قرار داد .

۴.امام على عليه السلامـ در سخنانى كه در آن ، آغاز آفرينش آسمان و زمين را توصيف نمود ـ: سپس خداوندِ پاك ، آدم را در سرايى جاى داد كه زندگى اش را در آن ، پُر ناز و نعمت قرار داده بود ، و جاىِ باشِ او را امن گردانيد و او را از ابليس و دشمنى اش [ با آدم ] بر حذر داشت ؛ امّا دشمن او ـ كه به زندگى آدم در سراى جاويدان و همنشينى اش با نيكان ، رشك مى بُرد ـ او را فريفت و در نتيجه ، آدم عليه السلام يقين را به شكّش ، و عزم [و نيرومندى] را به سستى اش فروخت و دل شادى[اش] را به دلهره بدل كرد و از فريب خوردن ، پشيمان شد . سپس خداوندِ پاك ، راه توبه را براى او گشود و كلمه رحمتش را به وى آموخت و بازگشت به بهشتش را به او وعده داد .

۵.امام صادق عليه السلام :ابليس ، چهار بار فغان بر آورْد : اوّلين بار ، روزى كه لعنت شد ؛ دوم ، زمانى كه به زمين فرو فرستاده شد ؛ سوم ، زمانى كه محمّد صلى الله عليه و آله پس از وقفه اى در ارسال پيامبران ، به پيامبرى مبعوث شد ؛ و چهارم ، زمانى كه اُمّ الكتاب ( سوره فاتحه ) فرو فرستاده شد .
نيز دو بار ، خُرّه كشيد : يك بار ، زمانى كه آدم از درخت خورد ، و بار دوم ، زمانى كه از بهشت فرود آمد .

۲.عنه صلى الله عليه و آله :إنَّما كانَ لَبثُ آدَمَ و حَوّاءَ فِيالجَنَّةِ حَتّى اُخرِجا مِنها سَبعَ ساعاتٍ مِن أيّامِ الدُّنيا ، حَتّى أهبَطَهُمَا اللّهُ مِن يَومِهِما ذلِكَ . ^۱

۳.الإمام عليّ عليه السلامـ في خُطبَةٍ لَهُ يَصِفُ فيها الأرضَ و دَحوَها عَلَى الماءِ ـ: فَلَمّا مَهَّدَ أرضَهُ ، و أنفَذَ أمرَهُ ، اِختارَ آدَمَ عليه السلام خيرَةً مِن خَلقِهِ ، و جَعَلَهُ أوَّلَ جِبِلَّتِهِ ^۲ ، و أسكَنَهُ جَنَّتَهُ ، و أرغَدَ فيها اُكُلَهُ . ^۳

۴.عنه عليه السلامـ في خُطبَةٍ لَهُ يَذكُرُ فيها ابتِداءَ خَلقِ السَّماءِ والأرضِ ـ: ثُمَّ أسكَنَ سُبحانَهُ آدَمَ دارا أرغَدَ فيها عَيشَهُ ، و آمَنَ فيها مَحَلَّتَهُ ، و حَذَّرَهُ إبليسَ و عَداوَتَهُ ، فَاغتَرَّهُ عَدُوُّهُ نَفاسَةً عَلَيهِ بِدارِ المُقامِ و مُرافَقَةِ الأَبرارِ ، فَباعَ اليَقينَ بِشَكِّهِ ، وَالعَزيمَةَ بِوَهنِهِ ، وَاستَبدَلَ بِالجَذَلِ ^۴ وَجَلاً ^۵ ، وَ بِالاِغتِرارِ نَدَما . ثُمَّ بَسَطَ اللّهُ سُبحانَهُ لَهُ في تَوبَتِهِ ، و لَقّاهُ كَلِمَةَ رَحمَتِهِ ، و وَعَدَهُ المَرَدَّ إلى جَنَّتِهِ . ^۶

۵.الإمام الصادق عليه السلام :رَنَّ ^۷ إبليسُ أربَعَ رَنّاتٍ : أوَّلُهُنَّ يَومَ لُعِنَ ، و حينَ اُهبِطَ إلَى الأَرضِ ، وحينَ بُعِثَ مُحَمَّدٌ صلى الله عليه و آله عَلى حينِ فَترَةٍ مِنَ الرُّسُلِ ، وحينَ اُنزِلَت اُمُّ الكِتابِ .
ونَخَرَ ^۸ نَخرَتَينِ : حينَ أكَلَ آدَمُ مِنَ الشَّجَرَةِ ، وحينَ اُهبِطَ مِنَ الجَنَّةِ . ^۹