۳۱۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :روز قيامت ، مرگ را در شكل قوچى سياه و سفيد مى آورند و ميان بهشت و دوزخ نگاه مى دارند . بهشتيان و دوزخيان ، آن را مى شناسند . دوزخيان مى گويند : «بار خدايا ! آن را بر ما مسلّط گردان» و بهشتيان مى گويند : «بار خدايا ! تو حكم كردى كه در اين جا ، جز همان مُردن نخست ، مرگ را نچشيم» .
پس ، آن را ميان بهشت و دوزخ ، ذبح مى كنند . اهل دوزخ از مردن ، نوميد مى شوند و اهل بهشت از مردن ، ايمن مى گردند .

۳۲۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :چون خداى بلندمرتبه ، بهشتيان را به بهشت و دوزخيان را به دوزخ داخل نمود ، مرگ را كشان كشان مى آورند و آن را بر روى ديوارى كه ميان اهل بهشت و اهل دوزخ است ، نگه مى دارند . سپس گفته مى شود : «اى اهل بهشت !» و بهشتيان ، هراسان گردن مى كشند .
آن گاه گفته مى شود : «اى اهل دوزخ !» و دوزخيان با خوش حالى و به اميد شفاعت ، گردن مى كشند .
پس به اهل بهشت و اهل دوزخ گفته مى شود : «آيا اين را مى شناسيد؟» .
هر دو گروه مى گويند : آرى ، او را مى شناسيم . او ، همان مرگ است كه بر ما گماشته شده بود.
در اين هنگام ، آن را بر روى ديوارى كه ميان بهشت و دوزخ است ، سر مى بُرند . سپس گفته مى شود : «اى بهشتيان ! [ از اين پس ، ]جاودانگى است و مرگى در كار نيست ، و اى دوزخيان ! [ از اين پس ، ] جاودانگى است و مرگى در كار نيست» .

۳۲۱.بحار الأنوارـ به نقل از ابن عبّاس ، در بيان پاسخ پيامبر خدا صلى الله عليه و آله به پرسش عبد اللّه بن سلام كه پرسيد : به من بگو كه خداوند با مرگ ، چه مى كند ـ: پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود : «اى پسر سلام ! آن گاه كه بهشتيان در بهشت و دوزخيان در دوزخ ، مستقر مى شوند ، مرگ را با صورت قوچى سياه و سفيد مى آورند و آن را ميان بهشت و دوزخ نگه مى دارند . سپس [ فرشتگان ] به اهل بهشت مى گويند : اى دوستان خدا ! اين ، مرگ است . آيا آن را مى شناسيد ؟
مى گويند : آرى .
به آنان مى گويند : آن را ذبح كنيم ؟
بهشتيان مى گويند : آرى ـ اى فرشتگان پروردگار ما ـ ذبحش كنيد تا ديگر هرگز مرگى نباشد .
سپس به اهل دوزخ مى گويند : اى دشمنان خدا ! اين ، مرگ است . آيا آن را مى شناسيد ؟
مى گويند : آرى .
فرشتگان مى گويند : آن را ذبح كنيم؟
دوزخيان مى گويند : اى فرشتگان پروردگار ما ! ذبحش نكنيد و رهايش سازيد . شايد خداوند ، مرگ را بر ما حكم كند و آسوده شويم» .
پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود : «مرگ را در ميان بهشت و دوزخ ، سر مى بُرند . پس ، اهل دوزخ از خارج شدن از آن (دوزخ) ، قطع اميد مى كنند و دل هاى اهل بهشت به جاودانگى در آن (بهشت) ، مطمئن مى شود . اينك ، به نظرم بايد مسلمان شوى» .
عبد اللّه بن سلام گفت : راست گفتى ، اى محمّد !

۳۱۹.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :يُجاءُ بِالمَوتِ يَومَ القِيامَةِ في صورَةِ كَبشٍ أملَحَ ، فَيوقَفُ بَينَ الجَنَّةِ وَالنّارِ ، فَيَعرِفُهُ هؤُلاءِ ويَعرِفُهُ هؤُلاءِ ، فَيَقولُ أهلُ النّارِ : اللّهُمَّ سَلِّطهُ عَلَينا ؛ ويَقولُ أهلُ الجَنَّةِ : اللَّهُمَّ إنَّكَ قَضَيتَ أن لا نَذوقَ فيهَا المَوتَ إِلَا المَوتَةَ الأُولى ، فَيُذبَحُ بَينَهُما ، فَيَيأَسُ أهلُ النّارِ مِنَ المَوتِ ، ويَأمَنُ أهلُ الجَنَّةِ مِنَ المَوتِ . ^۱

۳۲۰.عنه صلى الله عليه و آله :إذا أدخَلَ اللّهُ تَعالى أهلَ الجَنَّةِ الجَنَّةَ وأهلَ النّارِ النّارَ ، أُتِيَ بِالمَوتِ مُلَبَّبا ، فَيوقَفُ عَلَى السّورِ الَّذي بَينَ أَهلِ الجَنَّةِ وأهلِ النّارِ ، ثُمَّ يُقالُ : يا أهلَ الجَنَّةِ ! فَيَطَّلِعونَ خائِفينَ . ثُمَّ يُقالُ : يا أهلَ النّارِ ! فَيَطَّلِعونَ مُستَبشِرينَ يَرجونَ الشَّفاعَةَ . فَيُقالُ لِأَهلِ الجَنَّةِ وأَهلِ النّارِ : هَل تَعرِفونَ هذا؟ فَيَقولونَ هؤُلاءِ وهؤُلاءِ : قَد عَرَفناهُ! هُوَ المَوتُ الَّذي وُكِّلَ بِنا . فَيُذبَحُ ذَبحا عَلَى السّورِ الَّذي بَينَ الجَنَّةِ وَالنّارِ ، ثُمَّ يُقالُ : يا أَهلَ الجَنَّةِ خُلودٌ لا مَوتَ ، وَيا أَهلَ النّارِ خُلودٌ لا مَوتَ . ^۲

۳۲۱.بحار الأنوار عن ابن عبّاس عن رسول اللّه صلى الله عليه و آلهـ في جَوابِ مَسائِلِ عَبدِ اللّهِ بنِ سَلامٍ لَمّا سَأَلَهُ : أخبِرني ما يَصنَعُ اللّهُ بِالمَوتِ؟ ـ: يَابنَ سَلامٍ ، إذَا استَوى أهلُ الجَنَّةِ فِي الجَنَّةِ وَأهلُ النّارِ فِي النّارِ ، أُتِيَ بِالمَوتِ كَأَنَّهُ كَبشٌ أَملَحُ ، فَيوقَفُ بَينَ الجَنَّةِ وَالنّارِ ، فَيُقالُ لِأَهلِ الجَنَّةِ : يا أولِياءَ اللّهِ هذَا المَوتُ ، أَتَعرِفونَهُ؟ فَيَقولونَ : نَعَم ، فَيَقولونَ لَهُم : نَذبَحُهُ؟ فَيَقولونَ : نَعَم يا مَلائِكَةَ رَبِّنا ، اِذبَحوهُ حَتّى لا يَكونَ مَوتٌ أبَدا . فَيَقولونَ لِأَهلِ النّارِ : يا أعداءَ اللّهِ! هذَا المَوتُ هَل تَعرِفُونَهُ؟ فَيَقولونَ : نَعَم ، فَتَقولُ المَلائِكَةُ : نَذبَحُهُ؟ فَيَقولونَ : يا مَلائِكَةَ رَبِّنا لا تَذبَحوهُ وَدَعوهُ لَعَلَّ اللّهَ يَقضي عَلَينا بِالمَوتِ فَنَستَريحَ .
قالَ النَّبِيُ صلى الله عليه و آله : وَيُذبَحُ المَوتُ بَينَ الجَنَّةِ وَالنّارِ ؛ فَيَيأَسُ أهلُ النّارِ مِنَ الخُروجِ مِنها ، وَتَطمَئِنُّ قُلوبُ أهلِ الجَنَّةِ لِلخُلودِ فيها . فَعِندي لَكَ أن تُسلِمَ ! قالَ : صَدَقتَ يا مُحَمَّدُ . ^۳