۳۲۴.تفسير القمّىـ به نقل از ابو ولّاد حنّاط ـ: از امام صادق عليه السلام در باره اين سخن خداوند : «آنان را از روز حسرت ، بيم ده» سؤال شد . فرمود : «پس از آن كه بهشتيان به بهشت و دوزخيان به دوزخ رفتند ، ندا دهنده اى از جانب خداوند ، ندا مى دهد كه : اى اهل بهشت و اى اهل دوزخ ! آيا مرگ را در چهره اى از چهره ها مى شناسيد ؟
آنها مى گويند : نه .
پس ، مرگ را در چهره قوچى سياه و سفيد مى آورند و آن را ميان بهشت و دوزخ ، نگاه مى دارند . سپس به همه آنها ندا مى شود كه : اينك بالا بيابيد و مرگ را تماشا كنيد .
آنان ، بالا مى آيند . سپس خداوند دستور مى دهد كه آن را ذبح كنند . آن گاه گفته مى شود : اى بهشتيان ! [ از اين پس ، ] جاودانگى است و هرگز مرگى نيست ، و اى دوزخيان! [ از اين پس ،] جاودانگى است و هرگز مرگى نيست» .

۳۲۵.معانى الأخبارـ به نقل از ابن عبّاس ـ: سراى سلامت ، بهشت است . اهل آن ، از همه آفت ها و گزندها و بيمارى ها و ناخوشى ها مصون اند . آنان از پيرى و مرگ و دگرگونىِ حالات ، در امان اند و همواره گرامى اند و هرگز اهانت نمى بينند ، پيوسته عزيزند و هرگز خوار نمى شوند ، هميشه توانگرند و هيچ گاه فقير نمى شوند ، همواره خوش بخت اند و هرگز روى بدبختى را نمى بينند ، پيوسته شاد و خوش حال اند و هرگز غمگين و اندوهناك نمى شوند ، و هماره زنده اند و هرگز نمى ميرند . در كاخ هايى از دُر و مرجان اند كه درهاى آنها رو به عرش خداى رحمان است «و فرشتگان از هر درى بر آنها وارد مى شوند [ و مى گويند : ]«درود بر شما كه شكيبايى كرديد ! پس چه نيكوست فرجام اين سراى !» » .

۳۲۴.تفسير القمّي عن أبي ولّاد الحنّاط عن الإمام الصّادق عليه السلام ، قال :سُئِلَ عَن قَولِهِ : «وَ أَنذِرْهُمْ يَوْمَ الْحَسْرَةِ» قالَ : يُنادي مُنادٍ مِن عِندِ اللّهِ ـ وذلِكَ بَعدَما صارَ أهلُ الجَنَّةِ فِي الجَنَّةِ وَأهلُ النّارِ فِي النّارِ ـ : يا أهلَ الجَنَّةِ ويا أهلَ النّارِ! هَل تَعرِفونَ المَوتَ في صورَةٍ مِنَ الصُّوَرِ؟ فَيَقولونَ : لا، فَيُؤتى بِالمَوتِ في صورَةِ كَبشٍ أملَحَ ، فَيوقَفُ بَينَ الجَنَّةِ وَالنّارِ ، ثُمَّ يُنادَونَ جَميعا : أشرِفوا وَانظُروا إلَى المَوتِ ، فَيُشرِفونَ ، ثُمَّ يَأمُرُ اللّهُ بِهِ فَيُذبَحُ، ثُمَّ يُقالُ : يا أهلَ الجَنَّةِ! خُلودٌ فَلا مَوتَ أبَدا ، ويا أهلَ النّارِ! خُلودٌ فَلا مَوتَ أبَدا . ^۱

۳۲۵.معاني الأخبار عن ابن عبّاس :دارُ السَّلامِ الجَنَّةُ ، وأهلُها لَهُمُ السَّلامَةُ مِن جَميعِ الآفاتِ وَالعاهاتِ وَالأمراضِ وَالأسقامِ ، وَلَهُمُ السَّلامَةُ مِنَ الهَرَمِ وَالمَوتِ وَتَغَيُّرِ الأَحوالِ عَلَيهِم ، وهُمُ المُكرَمونَ الَّذينَ لا يُهانونَ أبَدا ، وَهُمُ الأَعِزّاءُ الَّذينَ لا يَذِلّونَ أبدا ، وهُمُ الأَغنِياءُ الَّذينَ لا يَفتَقِرونَ أبَدا، وهُمُ السُّعَداءُ الَّذينَ لا يَشقَونَ أبَدا ، وهُمُ الفَرِحونَ المُستَبشِرونَ الَّذينَ لا يَغتَمّونَ ولا يَهتَمّونَ أبَدا ، وهُمُ الأَحياءُ الَّذينَ لا يَموتونَ أبَدا، فَهُم في قُصورِ الدُّرِّ وَالمَرجانِ ، أبوابُها مُشرَعَةٌ إلى عَرشِ الرَّحمنِ ، «وَالمَلائِكَةُ يَدخُلونَ عَلَيهِم مِن كُلِّ بابٍ ؛ سَلامٌ عَلَيكُم بِما صَبَرتُم فَنِعمَ عُقبَى الدّارِ»^۲ . ^۳