۳۳۰.امام باقر عليه السلام :اهل بهشت ، هماره زنده اند و هرگز نمى ميرند ، هماره بيدارند و هرگز نمى خوابند ، هماره توانگرند و هرگز نادار نمى شوند ، هماره شادند و هرگز اندوهگين نمى شوند ، هماره خندان اند و هرگز نمى گريند ، هماره ارجمندند و هرگز اهانت نمى بينند ، هماره گشاده رويند و هرگز اخم نمى كنند ، هماره خوش حال و مسرورند ، مى خورند و هرگز گرسنه نمى شوند ، مى نوشند و هرگز تشنه نمى شوند ، هماره جامه بر تن دارند و هرگز برهنه نيستند ، هماره سوار مى شوند و به ديدار هم مى روند ، هماره پسرانى جاودانه ـ كه در دستشان هماره ابريق هايى از نقره و ظرف هايى از طلاست ـ برايشان درود مى فرستند ، هماره بر تخت ها نشسته و بر اريكه ها تكيه زده اند و به يكديگر مى نگرند ، و هماره از جانب خداوند ، بر ايشان درود و سلام فرستاده مى شود .
از خداوند ، بهشت را درخواست مى كنيم ، به حقّ رحمتش ، كه او بر هر چيزى تواناست .

۳۳۱.امام مهدى عليه السلامـ در پاسخ سؤال از زاد و ولد در بهشت ـ: در بهشت ، زنان ، نه باردار مى شوند ، نه مى زايند ، نه حيض مى بينند ، نه نِفاس مى شوند و نه زحمت بچّه دارى را تحمّل مى كنند ؛ بلكه در آن جا ـ همان گونه كه خداوند سبحان فرموده ـ ، آنچه دل ها هوس مى كنند و چشم ها [ از ديدنش ] لذّت مى برند ، هست . پس هر گاه مؤمن ، هوس فرزندى كند ، خداوند ، آن را ، بدون آن كه باردارى يا زايمانى در كار باشد ، به همان شكلى كه مى خواهد ، مى آفريند ، چنان كه آدم را ، نمونه آفريد .

۳۳۰.الإمام الباقر عليه السلام :إنَّ أهلَ الجَنَّةِ يَحيَونَ فَلا يَموتونَ أبَدا، ويَستَيقِظونَ فَلا يَنامونَ أبَدا ، ويَستَغنونَ فَلا يَفتَقِرونَ أبَدا ، ويَفرَحونَ فَلا يَحزَنونَ أبَدا ، ويَضحَكونَ ولا يَبكونَ أبَدا ، ويُكرَمونَ فَلا يُهانونَ أبَدا ، ويَفكَهونَ ولا يَقطِبونَ أبَدا ، ويُحبَرونَ وَيُسَرّونَ أبَدا ، ويَأكُلونَ فَلا يَجوعونَ أبَدا ، ويَروَونَ فَلا يَظمَؤونَ أبَدا، وَيُكسَونَ فَلا يَعرَونَ أبَدا، وَيَركَبونَ ويَتَزاوَرونَ أبَدا ، يُسَلِّمُ عَلَيهِمُ الوِلدانُ المُخَلَّدونَ أبَدا، بِأيديهِم أباريقُ الفِضَّةِ وآنِيَةُ الذَّهَبِ أبَدا ، مُتَّكِئينَ عَلى سُرُرٍ أبَدا، عَلَى الأَرائِكِ يَنظُرونَ أبَدا ، تَأتيهِمُ التَّحِيَّةُ وَالتَّسليمُ مِنَ اللّهِ أبَدا ، نَسأَلُ اللّهَ الجَنَّةَ بِرَحمَتِهِ ، إِنَّهُ عَلى كُلِّ شَيءٍ قَدِيرٌ . ^۱

۳۳۱.الإمام المهديّ عليه السلامـ لَمّا سُئِلَ عَنِ التَّوالُدِ فِي الجَنَّةِ ـ: إنَّ الجَنَّةَ لا حَملَ فيها لِلنِّساءِ وَلا وِلادَةَ ، ولا طَمثَ وَلا نِفاسَ ، وَلا شَقاءَ بِالطُّفُولِيَّةِ ، وفيها ما تَشتَهِي الأَنفُسُ وَتَلَذُّ الأَعيُنُ ، كَما قالَ سُبحانَهُ . فَإِذَا اشتَهَى المُؤمِنُ وَلَدا خَلَقَهُ اللّهُ بِغَيرِ حَملٍ وَلا وِلادَةٍ عَلَى الصّورَةِ الَّتي يُرِيدُ ، كَما خَلَقَ آدَمَ عِبرَةً . ^۲