۳۴۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :[حتّى] جايگاه يك تازيانه در بهشت ، از دنيا و هر آنچه در دنياست ، بهتر است.

۳۴۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :يك وجب از بهشت ، از زمين و آنچه بر روى آن است (از دنيا و آنچه در آن است ) ، بهتر است.

۳۴۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :همانا به بنده در [همان] درِ بهشت ، چيزى داده مى شود كه نزديك است دلش از جا كنده شود ، اگر خداوند ، فرشته اى را نفرستد تا دل او را قوى گرداند .

۳۴۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :يكى از نعمت هاى اهل بهشت ، اين است كه سوار بر مركب ها و اشتران نژاده ، به ديدار يكديگر مى روند ، و هر آدينه روز ، اسب هاى نشان دارِ لگام زده كه نه سرگين دارند و نه پيشاب ، آورده مى شوند و بر آنها مى نشينند و هر جا كه بخواهند ، مى روند . آن گاه ابرمانندى بر فرازشان آشكار مى شود كه نه چشمى مانند آن را ديده و نه گوشى شنيده است . به آن مى گويند : «بر ما ببار» و آن ابرمانند ، پيوسته بر ايشان مى بارد تا جايى كه از آرزوهايشان فراتر مى رود.
سپس خداوند ، بادى بى آزار بر مى انگيزد و تپّه هايى از مُشك را در سمت راست و سمت چپ آنان افشان مى سازد و آن مُشك ، در كاكُل و يال ها و سرهاى اسبانشان جاى مى گيرد ، و نيز براى هر مردى از آنان كه گيسوانى دارد ، آن سان كه او مى خواهد . و آن مُشك در آن گيسوان و در آن اسب ها و در جامه ها مى پيچد .
سپس مى آيند تا به آن جا مى رسند كه خدا مى خواهد . در اين هنگام ، زنى يكى از ايشان را صدا مى زند كه : اى بنده خدا! آيا تو را با ما كارى نيست؟
او مى گويد : چيستى تو ؟ كيستى تو؟
زن مى گويد : من ، همسر تو هستم .
مرد مى گويد : از وجود تو آگاه نبودم!
زن مى گويد : آيا نمى دانى كه خدا فرموده است : «هيچ كس نمى داند كه چه چيزهايى از آنچه روشنى بخش ديدگان است ، به پاداش كارهايى كه مى كرده اند ، براى آنان پنهان شده است» ؟
مى گويد : چرا ، به پروردگارم سوگند .
و شايد بعد از آن نيز به اندازه چهل سال از آن زن ، غافل بماند و نه به طرف او نگاه كند و نه برگردد ، و آنچه او را از وى غافل مى گرداند ، غرق شدنش در نعمت ها و كرامت ها[ ى خداوند ] است.

۳۴۱.عنه صلى الله عليه و آله :مَوضِعُ سَوطٍ فِي الجَنَّةِ خَيرٌ مِنَ الدُّنيا وَما فِيها . ^۱

۳۴۲.عنه صلى الله عليه و آله :لَشِبرٌ فِي الجَنَّةِ خَيرٌ مِنَ الأَرضِ وَما عَلَيها (الدُّنيا وَما فِيها) . ^۲

۳۴۳.عنه صلى الله عليه و آله :إِنَّ العَبدَ لَيُعطى عَلى بابِ الجَنَّةِ ما يَكادُ فُؤادُهُ يَطِيرُ لَولا أَنَّ اللّهَ بَعَثَ مَلَكا لِيَشُدَّ فُؤادَهُ . ^۳

۳۴۴.عنه صلى الله عليه و آله :إِنَّ مِن نَعِيمِ أَهلِ الجَنَّةِ أَنَّهُم يَتَزاوَرُونَ عَلى المَطايا وَالنُّجُبِ ، وَإِنَّهُم يُؤتَونَ فِي يَومِ الجُمُعَةِ بِخَيلٍ مُسَوَّمَةٍ مُلجَمَةٍ لا تَرُوثُ وَلا تَبُولُ ، فَيَركَبُونَها حَتّى يَنتَهُوا حَيثُ شاءَ اللّهُ ، فَيَأتِيهِم مِثل السَّحابَةِ فِيها ما لا عَينٌ رَأَت وَلا أُذُنٌ سَمِعَت ، فَيَقُولُونَ : أَمطِرِي عَلَينا ، فَما تَزالُ تُمطِرُ عَلَيهِم حَتّى يَنتَهِيَ ذَلِكَ فَوقَ أَمانِيِّهِم .
ثُمَّ يَبعَثُ اللّهُ رِيحا غَيرَ مُؤذِيَةٍ فَتَنسِفُ كُثبانا مِن مِسكٍ عَلى أَيمانِهِم وَعَلى شَمائِلِهِم ، فَيَأخُذُ ذَلِكَ المِسكُ فِي نَواصِي خُيُولِهِم ، وَفِي مَعارِفِها ^۴ ، وَفِي رُؤُوسِها ، وَلِكُلِّ رَجلٍ مِنهم جُمَّةٌ ^۵ عَلى ما اشتَهَت نَفسُهُ ، فَيَتَعَلَّقُ ذَلِكَ المِسكُ فِي تِلكَ الجِمامِ وَفِي الخَيلِ وَفِيما سِوى ذَلِكَ مِنَ الثِّيابِ .
ثُمَّ يُقبِلُونَ حَتّى يَنتَهُوا إِلى ما شاءَ اللّهُ ، فَإِذا المَرأَةُ تُنادِي بَعضَ أُولَئِكَ : يا عَبدَ اللّهِ! أَما لَكَ فِينا حاجَةٌ؟ فَيَقُولُ : مَا أَنتِ ، وَمَن أَنتِ؟ فَتَقُولُ : أَنا زَوجَتُكَ . فَيَقُولُ : ما كُنتُ عَلِمتُ مَكانَكِ! فَتَقُولُ المَرأَةُ : أَوَ ما تَعلَمُ أَنَّ اللّهَ قالَ : «فَلَا تَعْلَمُ نَفْسٌ مَّا أُخْفِىَ لَهُم مِّن قُرَّةِ أَعْيُنٍ جَزَاءً بِمَا كَانُواْ يَعْمَلُونَ » فَيَقُولُ : بَلى وَرَبِّي . فَلَعَلَّهُ يَشغَلُ عَنها بَعدَ ذلِكَ المَوقِفِ مِقدارَ أَربَعِينَ خَرِيفا ، لا يَلتَفِتُ وَلا يَعُودُ ، ما يَشغَلُهُ عَنها إِلّا ما هُوَ فِيهِ مِنَ النَّعِيمِ وَالكَرامَةِ . ^۶