۳۵۷.مصباح الشريعةـ در آنچه به امام صادق عليه السلام نسبت داده شده است ـ: روايت شده است كه يحيى بن زكريّا عليه السلام در طول شب ، در باره بهشت و دوزخ مى انديشيد و به خاطر اين دو ، شب هايش را بيدار مى ماند و خوابش نمى گرفت ، و چون صبح مى شد ، مى گفت : بار خدايا ! به كجا مى توان گريخت؟ و در كجا آرام مى توان گرفت؟ بار خدايا ! به تو.
6 / 4
غفلت از بهشت
۳۵۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :نديدم چيزى چون دوزخ كه گريزانِ از آن ، خفته باشد ، و نه چون بهشت كه جوينده اش در خواب ، فرو رفته باشد !
۳۵۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :مبادا زرق و برق فريبنده دنيا ، شما را از درجات بهشت هاى بلندجايگاه ، غافل كند !
۳۶۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :آن كه ترسيد ، همه شب ، ره پوييد و آن كه همه شب ره پوييد ، به منزل مقصود رسيد . آگاه باشيد كه كالاى خدا گران است . آگاه باشيد كه كالاى خدا بهشت است.
۳۶۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر گاه بنده نماز بخواند و از خداى بلندمرتبه ، بهشت را نخواهد و از آتش دوزخ به او پناه نبرد ، فرشتگان مى گويند : «دو چيز بزرگ ، بهشت و دوزخ را از ياد برد ! » .
۳۶۲.امام على عليه السلام :هان! من نديده ام چيزى را كه چون بهشت ، جوينده اش خفته باشد ، و نه چون دوزخ كه گريزانِ از آن ، در خواب ، فرو رفته باشد . بدانيد كه هر كه حق ، سودش نرساند ، باطل ، زيانش مى رساند.
