۳۷۱.امام على عليه السلام :زِهى ، آفريدگار و معبودى كه به آفريدگان خويش ، نيكى ها كرده اى! سرايى را آفريدى و در آن ، سفره اى از نوشيدنى و خوردنى و زنان و خدمتكاران و كاخ ها و جويبارها و كشت ها و ميوه ها گستردى . سپس دعوتگرى را فرستادى تا به سوى آن بخواند ؛ امّا مردمان ، دعوت او را نپذيرفتند و به نعمت هايى كه ترغيبشان نمودى ، رغبت نشان ندادند و به آنچه تشويقشان كردى ، مشتاق نگشتند.

۳۷۲.امام على عليه السلامـ در توصيف پرهيزگاران ـ: اگر نبود اَجَلى كه خداوند براى آنان نوشته است ، از شوق پاداش و ترس از كيفر ، جان هايشان چشم بر هم زدنى در كالبدهايشان نمى مانْد .

۳۷۱.عنه عليه السلام :سُبحانَكَ خالِقا وَمَعبُودا بِحُسنِ بَلائِكَ عِندَ خَلقِكَ . خَلَقتَ دارا وَجَعَلتَ فِيها مَأدُبةً : مَشرَبا وَمَطعَما وَأَزواجا وَخَدَما وَقُصُورا وَأَنهارا وَزُرُوعا وَثِمارا. ثُمَّ أَرسَلتَ داعِيا يَدعُو إِلَيها . فَلا الدّاعِيَ أَجابُوا ، وَلا فِيما رَغَّبتَ رَغِبُوا ، وَلا إِلى ما شَوَّقتَ إِلَيهِ اشتاقُوا . ^۱

۳۷۲.عنه عليه السلامـ فِي صِفَةِ المُتَّقِينَ ـ: لَولا الأَجَلُ الَّذِي كَتَبَ اللّهُ عَلَيهِم لَم تَستَقِرَّ أَرواحُهُم فِي أَجسادِهِم طَرفَةَ عَينٍ ، شَوقا إِلَى الثَّوابِ ، وَخَوفا مِنَ العِقابِ . ^۲