۸.تفسير القمّىـ به نقل از ابو جارود ، از امام باقر عليه السلام ـ: «تا آن كه ينبوعى از زمين براى ما بجوشانى» ، [ ينبوعى ]يعنى چشمه اى . «يا براى تو بهشتى است» ، يعنى بوستانى از خرمابن و انگور است . « و از آنها جويبارها روان مى سازى» ، يعنى از آن چشمه ها .

۹.امام صادق عليه السلامـ در باره اين سخن خداى بلندمرتبه :«مَثَل كسانى كه اموال خود را براى طلب خشنودى خدا انفاق مى كنند ...»ـ: مَثَل آنان ، «مَثَل بهشتى است» ، يعنى بوستانى قرار گرفته بر مكانى بلند كه «رگبارى بر آن مى رسد» ، يعنى بارانى تند . «پس ، دو چندان محصول بر مى آورد» ، يعنى ميوه هايش دو چندان مى شود ، همچنان كه مزد كسى كه دارايى اش را كه «براى طلب خشنودى خدا» انفاق مى كند ، دو چندان مى شود .

۱۰.تفسير القمّىـ به نقل از امام صادق عليه السلام ـ: [آيه] «خدا براى هر كه بخواهد ، دو چندان مى كند» ، براى كسى است كه دارايى خود را به خاطر جلب خشنودى خدا انفاق كند .
هر كس دارايى خود را در راه جلب خشنودى خدا انفاق كند و سپس بر كسى كه به او كمك كرده است ، منّت گذارد ، چنان است كه خداوند فرموده است : «آيا كسى از شما دوست دارد كه باغى از درخت خرما و انگور داشته باشد كه در آن ، جوى ها روان اند و براى او در آن باغ ، هر گونه ميوه اى هست و در حالى كه به او ، پيرى رسيده و فرزندانى خردسال دارد ، [ ناگهان ] اِعصارى آتشين بر آن بيفتد و [ باغ ، يكسر ] بسوزد ؟» . اِعصار ، به معناى گردباد است .
پس ، هر كه بر كسى كه به او صدقه داده است ، منّت بگذارد ، همانند كسى است كه باغى پُر ميوه دارد و خود ، پيرى ناتوان است و فرزندانى خردسال و ناتوان دارد و ناگهان بادى يا آتشى مى آيد و مالش را به كلّى مى سوزاند .

۸.تفسير القمّي عن أبي الجارود عن الإمام الباقر عليه السلام :«حَتَّى تَفْجُرَ لَنَا مِنَ الْأَرْضِ يَنبُوعًا»^۱ يَعني عَينا «أَوْ تَكُونَ لَكَ جَنَّةٌ» يَعني بُستانا مِن نَخيلٍ و عِنَبٍ «فَتُفَجِّرَ الْأَنْهَـرَ خِلالَهَا تَفْجِيرًا»^۲ مِن تِلكَ العُيونِ . ^۳

۹.الإمام الصادق عليه السلامـ في قَولِهِ تَعالى :«مَّثَلُ الَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمْوَ لَهُمُ ابْتِغَآءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ ...»^۴ـ: مَثَلُهُم «كَمَثَلِ جَنَّةٍ» أي بُستانٍ في مَوضِعٍ مُرتَفِعٍ «أَصَابَهَا وَابِلٌ» أي مَطَرٌ «فَئَاتَتْ أُكُلَهَا ضِعْفَيْنِ» أي يَتَضاعَفُ ثَمَرُها كَما يَتَضاعَفُ أجرُ مَن أنفَقَ مالَهُ «ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ» . ^۵

۱۰.تفسير القمّي عن الإمام الصادق عليه السلام :«وَاللَّهُ يُضَـعِفُ لِمَن يَشَاءُ»^۶ لِمَن أنفَقَ مالَهُ ابتِغاءَ مَرضاةِ اللّهِ .
قالَ : فَمَن أنفَقَ مالَهُ ابتِغاءَ مَرضاةِ اللّهِ ثُمَّ امتَنَّ عَلى مَن تَصَدَّقَ عَلَيهِ ، كانَ كَما قالَ اللّهُ : «أَيَوَدُّ أَحَدُكُمْ أَن تَكُونَ لَهُ جَنَّةٌ مِّن نَّخِيلٍ وَأَعْنَابٍ تَجْرِى مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَـرُ لَهُ فِيهَا مِن كُلِّ الثَّمَرَ تِ وَأَصَابَهُ الْكِبَرُ وَلَهُ ذُرِّيَّةٌ ضُعَفَاءُ فَأَصَابَهَا إِعْصَارٌ فِيهِ نَارٌ فَاحْتَرَقَتْ»^۷ قالَ : الإِعصارُ : الرِّياحُ ، فَمَنِ امتَنَّ عَلى مَن تَصَدَّقَ عَلَيهِ ، كَمَن كانَ لَهُ جَنَّةٌ كَثيرَةُ الثِّمارِ ، وهُوَ شَيخٌ ضَعيفٌ لَهُ أولادٌ صِغارٌ ضُعَفاءُ ، فَتَجيءُ ريحٌ أو نارٌ فَتُحرِقُ ما لَهُ كُلَّهُ . ^۸