ه ـ نشانه اخلاص ، فرمانبرى از خدا و پيامبر او و ولايت اهل بيت عليهم السلام است
۴۴۳.الأمالى ، طوسىـ به نقل از جابر بن عبد اللّه انصارى ـ: باديه نشينى نزد پيامبر صلى الله عليه و آله آمد و گفت : اى پيامبر خدا ! آيا بهشت ، بهايى دارد [كه بايد آن را پرداخت] ؟
فرمود : «آرى» .
گفت : بهايش چيست؟
فرمود : « ذكر لا إله إلّا اللّه كه بنده درستكار ، از سرِ اخلاص بگويد» .
گفت : اخلاصش چيست؟
فرمود : «به كار بستن آنچه من برايش فرستاده شده ام با شرايطش ، و دوست داشتن اهل بيت من» .
باديه نشين گفت : دوست داشتن اهل بيت تو ، از شرايط آن است؟
فرمود : «آرى ؛ دوست داشتن آنان ، بزرگ ترين شرط آن است» .
۴۴۴.التوحيدـ به نقل از اسحاق بن راهويه ـ: چون امام رضا عليه السلام به نيشابور رسيد و خواست از آن جا به سوى مأمون روانه شود ، اهل حديث ، نزد ايشان گرد آمدند و گفتند : اى فرزند پيامبر خدا ! از نزد ما مى رويد و حديثى برايمان نمى گوييد كه از شما بهره مند شويم؟
امام عليه السلام كه در كجاوه نشسته بود ، سرش را بيرون آورد و فرمود : «از پدرم موسى بن جعفر شنيدم كه مى فرمايد : از پدرم جعفر بن محمّد شنيدم كه مى فرمايد : از پدرم محمّد بن على شنيدم كه مى فرمايد : از پدرم على بن الحسين شنيدم كه مى فرمايد : از پدرم حسين بن على بن ابى طالب شنيدم كه مى فرمايد : از پدرم امير مؤمنان على بن ابى طالب شنيدم كه مى فرمايد : از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله شنيدم كه مى فرمايد : از جبرئيل شنيدم كه مى فرمايد : از خداوند عز و جلشنيدم كه مى فرمايد : لا إله إلّا اللّه ، دژ من است . پس هر كه به دژ من وارد شود ، از عذابم در امان خواهد بود » .
چون اُشتر حركت كرد ، امام عليه السلام صدا زد : «البتّه با شرط هايش ، و من ، يكى از شرط هاى آن هستم».
