۴۶۹.امام صادق عليه السلامـ در سفارش به عبد اللّه بن جُندَب ـ: اى پسر جُندَب! در باره گنهكاران همكيشتان ، جز خوب مگو ، و از خدا براى آنان ، تقاضاى توفيق كنيد و درخواست توبه نماييد ؛ زيرا هر كه به سوى ما بيايد و دوست ما باشد و دوستدار دشمن ما نباشد و چيزى را بگويد كه مى داند و از آنچه نمى داند يا فهميدنش براى او مشكل است ، دم فرو بندد ، در بهشت است.

۴۷۰.امام صادق عليه السلام :هر كس واجبات خدا را به جا آورَد و از حرام هاى خدا دورى كند و ولايت اهل بيت پيامبر خدا را به خوبى داشته باشد و از دشمنان خدا برائت جويد ، از هر درى از هشت درِ بهشت كه بخواهد ، وارد مى شود.

۴۷۱.امام صادق عليه السلام :پيامبر خدا صلى الله عليه و آله در يكى از سفرهايش ، ناگاه از مركب خود ، پايين آمد و پنج بار سجده كرد . چون سوار شد ، يكى از يارانش گفت : اى پيامبر خدا ! ما كارى از شما ديديم كه پيش تر چنان نكرده بوديد؟
فرمود : «آرى . جبرئيل عليه السلام نزدم آمد و مرا مژده داد كه على ، اهل بهشت است . من هم براى خداى بزرگ ، سجده شكر به جا آوردم . چون سرم را از سجده برداشتم ، جبرئيل گفت : فاطمه هم اهل بهشت است . پس دوباره براى خداى بزرگ ، سجده شكر به جا آوردم . چون سرم را برداشتم ، گفت : حسن و حسين هم سَرور جوانان اهل بهشت اند . باز براى خداى بزرگ ، سجده شكر به جا آوردم . چون سرم را برداشتم ، گفت : هر كس هم كه ايشان را دوست داشته باشد ، اهل بهشت است . من باز براى خداى بزرگ ، سجده شكر به جا آوردم ، و چون سرم را برداشتم ، گفت : هر كس دوستدار آنان را دوست بدارد نيز اهل بهشت است . پس براى خداى بزرگ ، سجده شكر ديگرى به جا آوردم» .

۴۶۹.الإمام الصادق عليه السلامـ فِي وَصِيَّتِهِ لِعَبدِ اللّهِ بنِ جُندَبٍ ـ: يَابنَ جُندَبٍ ، لا تَقُل فِي المُذنِبِينَ مِن أَهلِ دَعوَتِكُم إِلّا خَيرا ، وَاستَكِينُوا إِلَى اللّهِ فِي تَوفِيقِهِم ، وَسَلُوا التَّوبَةَ لَهُم ، فَكُلُّ مَن قَصَدَنا وَوالانا وَلَم يُوالِ عَدُوَّنا وَقالَ ما يَعلَمُ ، وَسَكَتَ عَمّا لا يَعلَمُ أَو أَشكَلَ عَلَيهِ ، فَهُوَ فِي الجَنَّةِ . ^۱

۴۷۰.عنه عليه السلام :مَن أَقامَ فَرائِضَ اللّهِ ، وَاجتَنَبَ مَحارِمَ اللّهِ ، وَأَحسَنَ الوَلايَةَ لِأَهلِ بَيتِ نَبِيِ اللّهِ ، وَتَبَرَّأَ مِن أَعداءِ اللّهِ عز و جل ، فَليَدخُل مِن أَيِّ أَبوابِ الجَنَّةِ الثَّمانِيَةِ شاءَ . ^۲

۴۷۱.عنه عليه السلام :بَينا رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله فِي سَفَرٍ إِذ نَزَلَ فَسَجَدَ خَمسَ سَجَداتٍ ، فَلَمّا رَكِبَ قالَ لَهُ بَعضُ أَصحابِهِ : رَأَيناكَ يا رَسُولَ اللّهِ صَنَعتَ ما لَم تَكُن تَصنَعُهُ؟ قالَ : نَعَم ، أَتانِي جَبرَئِيلُ عليه السلام فَبَشَّرَنِي أَنَّ عَلِيّا فِي الجَنَّةِ ، فَسَجَدتُ شُكرا للّهِِ تَعالى ، فَلَمّا رَفَعتُ رَأسِي قالَ : وَفاطِمَةُ فِي الجَنَّةِ ، فَسَجَدتُ شُكرا للّهِِ تَعالى ، فَلَمّا رَفَعتُ رَأسِي قالَ : وَالحَسَنُ وَالحُسَينُ سَيِّدا شَبابِ أَهلِ الجَنَّةِ ، فَسَجَدتُ شُكرا للّهِِ تَعالى ، فَلَمّا رَفَعتُ رَأسِي قالَ : وَمَن يُحِبُّهُم فِي الجَنَّةِ ، فَسَجَدتُ للّهِِ تَعالى شُكرا، فَلَمّا رَفَعتُ رَأسِي قالَ : وَمَن يُحِبُّ مَن يُحِبُّهُم فِي الجَنَّةِ ، فَسَجَدتُ شُكرا للّهِِ تَعالى. ^۳