۱۴.الكافىـ به نقل از ابو ولّاد حنّاط ـ: به امام صادق عليه السلام گفتم : فدايت شوم ! روايت مى كنند كه ارواح مؤمنان [ پس از مرگ ] ، در چينه دان هاى پرندگان سبزرنگِ پيرامون عرش ، قرار مى گيرند ؟
فرمود : «خير . مؤمن در نزد خدا ، گرامى تر از آن است كه روحش در چينه دان پرنده اى قرار داده شود ؛ بلكه در كالبدهايى همانند كالبدهاى خودِ آنان قرار مى گيرد» .

۱۵.امام صادق عليه السلام :اين دو آيه در باره دوستان ما و دشمنان ما ، نازل شده است : «و امّا اگر از مقرّبان باشد ، در آسايش و راحت خواهد بود» ، يعنى در قبرش ، و «در بهشت پُر ناز و نعمت» ، يعنى در آخرت . «و امّا اگر از دروغ زنانِ گم راه باشد ، پس با آبى جوشان پذيرايى خواهد شد» ، يعنى در قبرش ، «و فرجامش ، افتادن در جهنّم است» ، يعنى در آخرت .

۱۶.امام صادق عليه السلام :ارواح مؤمنان [ پس از مرگ ] ، در درختى بهشتى جاى مى گيرند و از غذاى آن مى خورند و از نوشيدنىِ آن مى نوشند و مى گويند : «پروردگارا ! قيامت را براى ما بر پاى دار و آنچه را به ما وعده داده اى ، تحقّق بخش و آخرين كسانِ ما را به اوّلين كسانِ ما [ در بهشت ] ملحق گردان» .

۱۷.امام صادق عليه السلام :قبر ، هر روز ، اين سخنان را مى گويد : من ، خانه غربتم . من ، خانه تنهايى ام . من ، خانه كِرم هايم . من ، گورم . من ، باغى از باغ هاى بهشت و يا گودالى از گودال هاى آتشم .

۱۴.الكافي عن أبي ولّاد الحنّاط عن الإمام الصادق عليه السلام ، قال :قُلتُ لَهُ : جُعِلتُ فِداكَ ، يَروونَ أنَّ أرواحَ المُؤمِنينَ في حَواصِلِ طُيورٍ خُضرٍ حَولَ العَرشِ ؟
فَقالَ : لا ، المُؤمِنُ أكرَمُ عَلَى اللّهِ مِن أن يَجعَلَ روحَهُ في حَوصَلَةِ طَيرٍ ، ولكِن في أبدانٍ كَأَبدانِهِم . ^۱

۱۵.الإمام الصادق عليه السلام :نَزَلَت هاتانِ الآيَتانِ في أهلِ وَلايَتِنا وأهلِ عَداوَتِنا : «فَأَمَّا إِن كَانَ مِنَ الْمُقَرَّبِينَ * فَرَوْحٌ وَ رَيْحَانٌ» يَعني في قَبرِهِ «وَ جَنَّتُ نَعِيمٍ»^۲ يَعني فِي الآخِرَةِ «وَ أَمَّا إِن كَانَ مِنَ الْمُكَذِّبِينَ الضَّالِّينَ * فَنُزُلٌ مِّنْ حَمِيمٍ» يَعني في قَبرِهِ «وَ تَصْلِيَةُ جَحِيمٍ»^۳ يَعني فِي الآخِرَةِ . ^۴

۱۶.عنه عليه السلام :إنَّ أرواحَ المُؤمِنينَ لَفي شَجَرَةٍ مِنَ الجَنَّةِ ، يَأكُلونَ مِن طَعامِها ويَشرَبونَ مِن شَرابِها ، ويَقولونَ : رَبَّنا أقِمِ السّاعَةَ لَنا ، وأنجِز لَنا ما وَعَدتَنا ، وألحِق آخِرَنا بِأَوَّلِنا . ^۵

۱۷.عنه عليه السلام :إنَّ لِلقَبرِ كَلاما في كُلِّ يَومٍ ، يَقولُ : أنا بَيتُ الغُربَةِ ، أنا بَيتُ الوَحشَةِ ، أنا بَيتُ الدّودِ ، أنَا القَبرُ ، أنا رَوضَةٌ مِن رِياضِ الجَنَّةِ ، أو حُفرَةٌ مِن حُفَرِ النّارِ . ^۶