۵۱۴.امام على عليه السلام :با ناملايمات است كه بهشت به دست مى آيد.

۵۱۵.امام على عليه السلامـ از سخنان ايشان به مردم بصره ـ: پس در آن هنگام (وقوع فتنه ها) ، هر كس كه مى تواند خويشتن را بر طاعت خداى عز و جل بِدارد ، چنان كند . اگر شما از من فرمان بريد ، هر آينه من ، شما را به خواست خدا ، به راه بهشت مى برم ، هر چند كه راهى سراسر دشوارى و تلخكامى است.

۵۱۶.امام على عليه السلامـ از سخنرانى ايشان در بيان ارزش قرآن ـ: از گفتار خدا سود بريد ، و اندرزهاى خدا را به گوش گيريد ، و پند خدا را پذيرا شويد ؛ زيرا خداوند با دلايل آشكار ، حجّت را بر شما تمام كرده و هر گونه بهانه اى را از شما گرفته و كارهايى را كه خوشايند و ناخوشايند اوست ، برايتان بيان كرده است تا از آنها پيروى كنيد و از اينها دورى ورزيد ؛ چرا كه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله مى فرمود : «بهشت را ناخوشايندها در ميان گرفته اند و دوزخ را خوشايندها احاطه كرده اند».
بدانيد كه چيزى از طاعت خدا نيست ، مگر آن كه با بى ميلى انجام مى پذيرد ، و چيزى از معصيت خدا نيست ، مگر آن كه با ميل صورت مى پذيرد . پس ، خداى رحمت كند آن كسى را كه از اميال خويش دست بردارد و هواى نفْس خود را سركوب كند ؛ زيرا اين نفْس ، به سختى ، دست بر مى دارد و پيوسته به نافرمانى و هوس ، شوق دارد.

۵۱۷.امام باقر عليه السلام :بهشت ، پيچيده در ناملايمات و شكيبايى [ بر آنها ] است . پس هر كه در دنيا بر ناملايمات بشكيبد ، به بهشت مى رود ؛ و دوزخ ، پيچيده در خوشى ها و خواهش هاست . پس هر كه خوشى و خواهش نفس را برآورده كند ، به دوزخ مى رود.

۵۱۴.الإمام عليٌ عليه السلام :بِالمَكارِهِ تُنالُ الجَنَّةُ . ^۱

۵۱۵.عنه عليه السلامـ مِن كَلامٍ لَهُ خاطَبَ بِهِ أَهلَ البَصرَةِ ـ: فَمَنِ استَطاعَ عِندَ ذَلِكَ أَن يَعتَقِلَ نَفسَهُ عَلَى اللّهِ عز و جل فَليَفعَل، فَإِن أَطَعتُمُونِي فَإِنِّي حامِلُكُم إِن شاءَ اللّهُ عَلى سَبِيلِ الجَنَّةِ ، وَإِن كانَ ذا مَشَقَّةٍ شَدِيدَةٍ وَمَذاقَةٍ ^۲ مَرِيرَةٍ . ^۳

۵۱۶.عنه عليه السلامـ مِن خُطبَةٍ لَهُ يُبَيِّنُ فِيها فَضلَ القُرآنِ ـ: اِنتَفِعُوا بِبَيانِ اللّهِ ، وَاتَّعِظُوا بِمَواعِظِ اللّهِ ، وَاقبَلُوا نَصِيحَةَ اللّهِ ، فَإِنَّ اللّهَ قَد أَعذَرَ إِلَيكُم بِالجَلِيَّةِ ، وَاتَّخَذَ عَلَيكُمُ الحُجَّةَ ، وَبَيَّنَ لَكُم مَحابَّهُ مِنَ الأَعمالِ ، وَمَكارِهَهُ مِنها ، لِتَتَّبِعُوا هذِهِ ، وَتَجتَنِبُوا هذِهِ ، فَإِنَّ رَسُولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله كانَ يَقُولُ : «إِنَّ الجَنَّةَ حُفَّت بِالمَكارِهِ ، وَإِنَّ النّارَ حُفَّت بِالشَّهَواتِ» .
وَاعلَمُوا أَنَّهُ ما مِن طاعَةِ اللّهِ شَيءٌ إِلّا يَأتِي فَي كُرهٍ ، وَما مِن مَعصِيَةِ اللّهِ شَيءٌ إِلّا يَأتِي فِي شَهوَةٍ . فَرَحِمَ اللّهُ امرَءا نَزَعَ عَن شَهوَتِهِ ، وَقَمَعَ هَوى نَفسِهِ ، فَإِنَّ هذِهِ النَّفسَ أَبعَدُ شَيءٍ مَنزَعا، وَإِنَّها لا تَزالُ تَنزِعُ إِلى مَعصِيَةٍ فِي هَوىً. ^۴

۵۱۷.الإمام الباقر عليه السلام :اَلجَنَّةُ مَحفُوفَةٌ بِالمَكَارِهِ وَالصَّبرِ ، فَمَن صَبَرَ عَلَى المَكارِهِ فِي الدُّنيا دَخَلَ الجَنَّةَ . وَجَهَنَّمُ مَحفُوفَةٌ بِاللَّذَّاتِ وَالشَّهَواتِ ، فَمَن أَعطَى نَفسَهُ لَذَّتَها وَشَهوَتَها دَخَلَ النَّارَ . ^۵