۶۴۳.صحيح مسلمـ به نقل از جابر ـ: نعمان بن قَوقَل نزد پيامبر صلى الله عليه و آله آمد و گفت : اى پيامبر خدا ! آيا اگر نمازهاى واجب را بخوانم و حرام و حلال را رعايت كنم ، به بهشت مى روم؟
پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود : «آرى» .

۶۴۴.تاريخ دمشقـ به نقل از ابو هريره ـ: از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله شنيدم كه مى فرمايد : «آيا از آنچه شما را به بهشت مى برد ، برايتان نگويم؟» .
ياران گفتند : چرا .
فرمود : «شمشير زدن [ در راه خدا ] ، پذيرايى از ميهمان ، اهتمام ورزيدن به اوقات نماز ، وضوى كامل گرفتن در شب سرد و اطعام كردن به عشق خدا» .

۶۴۵.المعجم الكبيرـ به نقل از كعب بن عُجره ـ: پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود : «آيا شما را از مردان بهشتى تان خبر ندهم؟» .
گفتند : چرا ، اى پيامبر خدا !
فرمود : «پيامبر در بهشت است ، شهيد در بهشت است ، صدّيق (راستْ دين) در بهشت است ، نوزاد در بهشت است ، و مردى كه در گوشه شهر به ديدار برادرش مى رود ، در بهشت است. آيا شما را از زنان بهشتى تان خبر ندهم؟» .
گفتند : چرا ، اى پيامبر خدا !
فرمود : «زن مهربان زايايى كه هر گاه ستم كند ، يا به او ستم شود ، [ به شوهرش ] مى گويد : اختيارم در كف توست ، مزه خواب را نمى چشم تا از من راضى شوى» .

۶۴۳.صحيح مسلم عن جابر :أَتَى النَّبِيَ صلى الله عليه و آله النُّعمانُ بنُ قَوقَلٍ فَقالَ : يا رَسُولَ اللّهِ ، أَرَأَيتَ إِذ صَلَّيتُ المَكتُوبَةَ ، وَحَرَّمتُ الحَرامَ ، وَأَحلَلتُ الحَلالَ ، أَأَدخُلُ الجَنَّةَ؟ فَقالَ النَّبِيُ صلى الله عليه و آله : نَعَم. ^۱

۶۴۴.تاريخ دمشق عن أبي هريرة :سَمِعتُ رَسُولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله يَقُولُ : أَلا نُحَدِّثُكُم بِما يُدخِلُكُمُ الجَنَّةَ؟ قالُوا : بَلى ، قالَ : ضَربٌ بِالسَّيفِ ، وَطَعامُ الضَّيفِ ، وَاهتِمامٌ بِمَواقِيتِ الصَّلاةِ ، وَإِسباغُ الطُّهُورِ فِي اللَّيلَةِ القَرَّةِ ^۲ ، وَإِطعامُ الطَّعامِ عَلى حُبِّهِ . ^۳

۶۴۵.المعجم الكبير عن كعب بن عجرة :قالَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : أَلا أُخبِرُكُم بِرِجالِكُم مِن أَهلِ الجَنَّةِ؟ قالُوا : بَلى يا رَسُولَ اللّهِ ، قالَ : النَّبِيُ فِي الجَنَّةِ ، وَالشَّهِيدُ فِي الجَنَّةِ ، وَالصِّدِّيقُ فِي الجَنَّةِ ، وَالمَولُودُ فِي الجَنَّةِ ، وَالرُّجُلُ يَزُورُ أَخاهُ فِي جانِبِ المِصرِ فِي الجَنَّةِ .
أَلا أُخبِرُكُم بِنِسائِكُم مِن أَهلِ الجَنَّةِ؟ قالُوا : بَلى يا رَسُولَ اللّهِ ، قالَ : الوَدُودُ الوَلُودُ ، الَّتِي إِن ظَلَمَت أَو ظُلِمَت قالَت : هَذِهِ ناصِيَتِي بِيَدِكَ ، لا أَذُوقُ غَمضا ^۴ حَتّى تَرضى . ^۵