۶۶۸.امام صادق عليه السلام :اهل بهشت ، چهار نشانه دارند : روى گشاده ، زبان خوش ، دل مهربان و دستِ دهنده.

۶۶۹.امام صادق عليه السلام :كسى كه يكى از اين چهار كار روزى اش شود ، به بهشت مى رود : نيكى كردن به پدر و مادر ، يا صله رحم ، يا خوش رفتارى با همسايه و يا اخلاق خوش.

۶۷۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :پنج چيزند كه جز در مؤمن حقيقى جمع نمى شوند و خداوند به سبب آنها بهشت را بر او واجب مى گرداند : نورانيت دل ، فهم اسلام ، پارسايى در دين ، دوستى با مردم ، و سيماى خوش.

۶۷۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :پنج كار است كه هر كس آنها را در يك روز انجام دهد ، خداوند ، او را در زمره بهشتيان مى نويسد : كسى كه بيمارى را عيادت كند و جنازه اى را تشييع نمايد و آن روز را روزه بگيرد و در نماز جمعه حضور يابد و بنده اى را آزاد كند.

۶۷۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :پنج كار است كه هر كس همه آنها يا يكى از آنها را به نزد خداوند عز و جلبَرَد ، خداوند ، بهشت را بر او واجب مى گرداند : كسى كه تن تشنه اى را سيراب كند ، يا شكم گرسنه اى را غذا دهد ، يا پوست برهنه اى را بپوشاند ، يا پاى برهنه اى را سوار كند ، يا گردن اسيرى را آزاد كند.

۶۶۸.عنه عليه السلام :إِنَّ لِأَهلِ الجَنَّةِ أَربَعَ عَلاماتٍ : وَجهٌ مُنبَسِطٌ ، وَلِسانٌ لَطِيفٌ ، وَقَلبٌ رَحِيمٌ ، وَيَدٌ مُعطِيَةٌ. ^۱

۶۶۹.عنه عليه السلام :مَن رُزِقَ مِن أَربَعَةِ خِصالٍ واحِدَةً دَخَلَ الجَنَّةَ : بِرُّ الوالِدَينِ ، أَو صِلَةُ الرَّحِمِ ، أَو حُسنُ الجِوارِ ، أَو حُسنُ الخُلُقِ . ^۲

۶۷۰.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :خَمسٌ لا يَجتَمِعنَ إِلّا فِي مُؤمِنٍ حَقّا يُوجِبُ اللّهُ لَهُ بِهِنَّ الجَنَّةَ : النُّورُ فِي القَلبِ ، وَالفِقهُ فِي الإِسلامِ ، وَالوَرَعُ فِي الدِّينِ ، وَالمَوَدَّةُ فِي النّاسِ ، وَحُسْنُ السَّمتِ ^۳ فِي الوَجهِ . ^۴

۶۷۱.عنه صلى الله عليه و آله :خَمسٌ مَن عَمِلَهُنَّ فِي يَومٍ كَتَبَهُ اللّهُ مِن أَهلِ الجَنَّةِ : مَن عادَ مَرِيضا، وَشَهِدَ جَنازةً، وَصامَ يَوما، وَراحَ يَومَ ^۵ الجُمُعَةِ ، وَأَعتَقَ رَقَبَةً . ^۶

۶۷۲.عنه صلى الله عليه و آله :خَمسٌ مَن أَتَى اللّهَ عز و جل بِهِنَّ أَو بِواحِدَةٍ مِنهُنَّ أَوجَبَ لَهُ الجَنَّةَ : مَن سَقى هامةً صادِيَةً ^۷ ، أَو أَطعَمَ كَبِدا هافِيَةً ^۸ ، أَو كَسا جِلدَةً عارِيةً ، أَو حَمَلَ قَدَما حافِيَةً ، أَو أَعتَقَ رَقَبَةً عانِيَةً ^۹ . ^۱۰