۲۸.امام باقر عليه السلام :بهشت هاى نام برده در قرآن ، عبارت اند از : بهشت عَدْن (دست نخورده) ، بهشت فردوس (پَرديس / باغ) ، بهشت نَعيم (ناز و نعمت) ، و بهشت مأوا (آسايش) . خداوند عز و جل ، بهشت هاى ديگرى نيز دارد كه با اين بهشت ها در ميان گرفته شده اند و از اين بهشت ها ، هر بهشتى را كه مؤمن دوست داشته باشد و دلش بخواهد ، به او مى دهند ، و در آنها از هر گونه نعمتى كه بخواهد ، برخوردار مى شود .

۲۹.امام باقر عليه السلام :بهشت ها ، چهار تايند ؛ چرا كه خداوند مى فرمايد : «و براى كسى كه از مقام پروردگارش بترسد ، دو بهشت است» . اين ، در جايى است كه شخص به طرف شهوتى از شهوات دنيا كه گناه است ، هجوم مى آورد و در همان حال ، به ياد مقام پروردگارش مى افتد و از ترس او ، آن شهوت را رها مى كند . اين آيه در باره چنين كسى است . اين دو بهشت ، براى مؤمنان و پيشتازان است .
و سخن او كه : «و پايين تر از آن دو ، دو بهشت ديگر است» ، يعنى پايين تر از آنها در رتبه ، نه پايين تر از آنها در قُرب [و نزديكى به خداوند] . اين دو بهشت ، براى اصحاب يمين اند ، و عبارت اند از : بهشت نعيم (ناز و نعمت ) و بهشت مَأوا (آسايش) .
در اين چهار بهشت ، ميوه ها از لحاظ فراوانى ، مانند برگ درختان و ستارگان اند . گرداگرد اين چهار بهشت ، ديوارى است كه طول آن ، پانصد سال راه است . يك خشت آن ، از نقره است و يك خشتش از طلا و يك خشتش دُر و يك خشتش ياقوت است و ملاطش ، مشك و زعفران است و كنگره هايش نورى درخشان اند . انسان ، عكس خود را در اين ديوار مى بيند . اين ديوار ، هشت دروازه دارد و هر دروازه اش ، دو لگنه دارد كه پهناى آنها به اندازه يك سال دويدنِ اسبِ تيز تك است .

۲۸.الإمام الباقر عليه السلام :أمَّا الجِنانُ المَذكورَةُ فِي الكِتابِ ، فَإِنَّهُنَّ : جَنَّةُ عَدنٍ ، وجَنَّةُ الفِردَوسِ ، وَجَنَّةُ نَعيمٍ ، وَجَنَّةُ المَأوى . وإنَّ للّهِِ عز و جلجِنانا مَحفوفَةً بِهذِهِ الجِنانِ ، وإنَّ المُؤمِنَ لَيَكونُ لَهُ مِنَ الجِنانِ ما أحَبَّ وَاشتَهى ، يَتَنَعَّمُ فِيهِنَّ كَيفَ يَشاءُ . ^۱

۲۹.عنه عليه السلام :إنَّ الجِنانَ أربَعٌ ، وذلِكَ قَولُ اللّهِ : «وَ لِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِ » ، وهُوَ أنَّ الرَّجُلَ يَهجُمُ عَلى شَهوَةٍ مِن شَهَواتِ الدُّنيا ، وَهِيَ مَعصِيَةٌ ، فَيَذكُرُ مَقامَ رَبِّهِ فَيَدَعُها مِن مَخافَتِهِ ، فَهذِهِ الآيَةُ فيهِ . فَهاتانِ جَنَّتانِ لِلمُؤمِنينَ وَالسّابِقينَ .
وأمّا قَولُهُ : «وَ مِن دُونِهِمَا جَنَّتَانِ » يَقولُ : مِن دُونِهِما فِي الفَضلِ ولَيسَ مِن دونِهِما فِي القُربِ ، وَهُما لِأَصحابِ اليَمينِ ، وَهِيَ جَنَّةُ النَّعيمِ وجَنَّةُ المَأوى .
وفي هذِهِ الجِنانِ الأَربَعِ فَواكِهُ فِي الكَثرَةِ كَوَرَقِ الشَّجَرِ وَالنُّجومِ . وَعَلى هذِهِ الجِنانِ الأَربَعِ حائِطٌ مُحيطٌ بِها، طولُهُ مَسيرَةُ خَمسِمِئَةِ عامٍ ، لَبِنَةٌ مِن فِضَّةٍ ، وَلَبِنَةٌ مِن ذَهَبٍ ، وَلَبِنَةُ دُرٍّ ، وَلَبِنَةُ ياقوتٍ ، وَمِلاطُهُ ^۲ المِسكُ وَالزَّعفَرانُ ، وَشُرَفُهُ نُورٌ يَتَلَألَأُ ، يَرَى الرَّجُلُ وَجهَهُ فِي الحائِطِ، وفِي الحائِطِ ثَمانِيَةُ أبوابٍ ، عَلى كُلِّ بابٍ مِصراعانِ عَرضُهُما كَحُضرِ ^۳ الفَرَسِ الجَوادِ سَنَةً . ^۴