۸۳۴.تفسير القمّى :ياران پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ، خدمت پيامبر خدا صلى الله عليه و آله مى آمدند و از ايشان مى خواستند كه از خداوند برايشان بخواهد و چيزهايى مى خواستند كه برايشان روا نبود . پس خداوند ، اين آيه را فرو فرستاد : «و با همديگر به گناه و تعدّى و سرپيچى از پيامبر ، محرمانه گفتگو مى كنند» .
درود آنان در هنگام ورود بر پيامبر صلى الله عليه و آله ، اين بود : روز ، خوش ! شب ، خوش ! و اين ، درود اهل جاهليت بود . پس خداوند ، نازل كرد : «و چون به نزد تو مى آيند ، تو را بدانچه خدا به آن [ شيوه ] درود نگفته ، درود مى گويند» . پس پيامبر خدا صلى الله عليه و آله به ايشان فرمود : «خداوند به جاى اين درود ، درودى بهتر به ما ارزانى داشته است ؛ همان درود اهل بهشت را : سلامٌ عليكم ».
۸۳۵.امام باقر عليه السلام :امير مؤمنان عليه السلام به سخنرانى پرداخت و فرمود : «... خدا فرجام را از آنِ پرهيزگارى قرار داد و بهشت را خانه پرهيزگاران . دعايشان در آن جا بهترين دعاست : «منزّهى تو ، اى خدا ! » . دعايشان در پيشگاه مولاست ، براى آنچه [ از نعمت بهشت ] به ايشان داده است : «و پايان دعايشان ، اين است كه : ستايش ، خداى را كه پروردگار جهانيان است !» » .
۸۳۶.امام على عليه السلامـ در بيان احوال بهشتيان ـ: مى آيند و وارد [ بهشت ] مى شوند و خانه هاى خود را مى بينند كه پايه هاى آنها از سنگ مرواريد است ، و تخت هايى برپا شده ، و جام هايى نهاده و بالش هايى در كنار هم چيده ، و فرش هايى گسترده شده . [ چنان باشُكوه و خيره كننده اند كه ] اگر نبود اين كه خداوند بلندمرتبه ، آنها را برايشان مقدّر كرده است ، چشمانشان از آنچه مى ديدند ، كور مى شد . با همسران معانقه مى كنند و بر تخت ها مى نشينند و مى گويند : «ستايش ، خداى را كه ما را به اينها ره نمون شد» .
