۹۰۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اى ابو ذر! خداوند عز و جل گروهى را وارد بهشت مى كند و به آنان چندان عطا مى فرمايد كه آرزوهايشان تمام مى شود . بالاتر از آنها نيز گروهى ديگر در درجاتى عالى به سر مى برند . اين گروه ، چون آن گروه را مى بينند ، ايشان را مى شناسند . پس مى گويند : پروردگارا ! اينان ، همان برادران ما هستند كه در دنيا با هم بوديم . پس به چه سبب ، ايشان را بر ما برترى داده اى؟
گفته مى شود : هيهات! زمانى كه شما سير بوديد ، آنان گرسنه بودند . زمانى كه شما سيراب بوديد ، آنان تشنه بودند . زمانى كه شما مى خوابيديد ، آنان به عبادت مى پرداختند ، و زمانى كه شما در آسايش به سر مى بريد ، آنان در سختى بودند.
۹۰۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :در بهشت ، درختى است كه از بالاى آن ، جامه ها مى رويند و از پايينش ، اسب هاى ابلق با زين زرّين و لگام هايى از مرواريد و ياقوت ، كه نه سرگين مى كنند و نه ادرار . بال دارند و دوستان خدا بر آنها سوار مى شوند و در هر جاى بهشت كه آنان بخواهند ، به پرواز در مى آيند.
در اين هنگام ، كسانى كه پايين تر از ايشان اند ، مى گويند : اى بهشتيان! به ما هم سهمى دهيد . پروردگارا ! چه چيز ، ايشان را به اين منزلت رسانيد؟
خداى متعال مى فرمايد : «آنان روزه مى گرفتند و شما نمى گرفتيد . آنان شب را بيدار مى ماندند و شما مى خوابيديد . آنان انفاق مى كردند و شما بخل مى ورزيديد . آنان با دشمن ، جهاد مى كردند و شما مى ترسيديد» .