۹۲۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :چون روز قيامت شود ، على بن ابى طالب بر فراز فردوس مى نشيند . فردوس ، كوهى است بر بلنداى بهشت كه بالاى آن ، عرش پروردگار جهانيان قرار دارد و از دامنه آن ، جويبارهاى بهشت ، سرچشمه مى گيرند و در باغ هاى بهشت ، پراكنده مى شوند . او بر تختى از نور مى نشيند و نهرى از تسنيم ^۱ در برابرش جارى است ، و هيچ كس از صراط نمى گذرد ، مگر آن كه جواز عبورى از ولايت او و ولايت اهل بيتش داشته باشد . او مُشْرف بر بهشت است و دوستانش وارد آن مى شوند . نيز بر آتش ، مُشرف است و دشمنانش وارد آن مى شوند.

۹۲۹.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :إِذا كانَ يَومُ القِيامَةِ يَقعُدُ عليُ بنُ أَبِي طالِبٍ عَلَى الفِردَوسِ ؛ وَهُوَ جَبَلٌ قَد عَلا عَلَى الجَنَّةِ ، وَفَوقَهُ عَرشُ رَبِّ العالَمِينَ ، وَمِن سَفحِهِ تَتَفَجَّرُ أَنهارُ الجَنَّةِ ، وَتَتَفَرَّقُ فِي الجِنانِ ، وَهُو جالِسٌ عَلى كُرسِيٍ مِن نُورٍ ، يَجرِي بَينَ يَدَيهِ نَهرٌ مِنَ التَّسنِيمِ ^۱ ، لا يَجُوزُ أَحَدٌ عَلَى الصِّراطِ إِلّا وَمَعَهُ بَراءَةٌ بِوَلايَتِهِ وَوَلايَةِ أَهلِ بَيتِهِ ، وَهُو مُشرِفٌ عَلَى الجَنَّةِ فَيَدخُلُها مُحِبُّوهُ ، وَمُشرِفٌ عَلَى النّارِ فَيَدخُلُها مُبغِضُوهُ . ^۲