۹۳۹.امام على عليه السلام ـ در يكى از سخنرانى هايش ـ :اى مردم! در بهشت ، دو مرواريد است : يكى از آنها سفيد است و ديگرى زرد . مرواريد زرد ، تا دل عرش ، كشيده شده است ، و آن جايگاه ستودنى (مَقام محمود) ، در مرواريد سفيد است كه هفتاد هزار غرفه دارد و هر خانه اى از آن ، سه ميل است و غرفه ها و درها و تخت هايش گويى از يك جنس اند . نام آن [ جايگاه ستودنى ] ، وسيله است و متعلّق به محمّد صلى الله عليه و آله و خاندان اوست .
۹۴۰.امام على عليه السلام ـ در خطبه وسيله ـ :اى مردم ! خداى متعال به پيامبرش محمّد صلى الله عليه و آله ، وسيله را وعده داده است و وعده او راست است و خدا هرگز خلف وعده نمى كند . بدانيد كه وسيله ، بالاترين درجه بهشت و نوك كاكُل قرب به خدا و نقطه نهايى آرزوست ... و بالاتر از همه بهشت هاست .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله در آن روز ، در آن مى نشيند ، در حالى كه دو جامه نرم و نازك بر تن دارد : جامه اى از رحمت خدا و جامه اى از نور خدا . تاج پيامبرى و پيشانى بند جواهرنشان رسالت ، بر سر اوست و نورش محشر را روشن كرده است . در آن روز ، من نيز بر درجه بلندى هستم ؛ ولى از درجه او پايين تر است.
۹۴۱.امام على عليه السلام :من ده چيز از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله دارم كه پيش از من به هيچ كس داده نشده اند و پس از من نيز به هيچ كس داده نخواهند شد . به من فرمود : «اى على! تو در دنيا و آخرت ، برادر من هستى . تو در روز قيامت ، نزديك ترين جايگاه را به من دارى و منزل من و منزل تو در بهشت ، رو به روى هم است . همانند منزل دو برادر ... » .
۹۴۲.امام صادق عليه السلام ـ در دعا به هنگام زيارت پيامبر صلى الله عليه و آله ـ :بار خدايا! درودهايت را و درودهاى فرشتگان مقرّبت و بندگان شايسته ات و پيامبران مُرسَلت و اهل آسمان ها و زمين را و درودهاى همه كسانى را كه تو را ـ اى پروردگار جهانيان ـ تسبيح گفته اند ، از اوّلين و آخرين مخلوقات ، بر محمّد ، بنده ات و فرستاده ات و پيامبرت و امينت و گزيده ات و محبوبت و دوست خالصت و بنده ويژه ات و منتخبت و برگزيده ات از ميان آفريدگانت ، قرار ده . بار خدايا! درجه و وسيله بهشت را به او عطا فرما و او را به چنان مقام پسنديده اى برسان كه اوّلين و آخرين (همه جهانيان) بر او غبطه خورند .
نام منبع :بهشت و دوزخ از نگاه قرآن و حديث ج1پدیدآورنده :
