۹۶۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس عهده دار امرى از امور امّت من شود و باطنش نسبت به آنان نيكو باشد ، خداوند متعال ، هيبت او را در دل هايشان قرار مى دهد ، و هر كس دست نيكى به سوى آنان بگشايد ، محبّت آنان [ به او ] ، روزى اش مى شود ، و هر كس از تعدّى به اموال آنان ، دست نگه دارد ، خداوند عز و جل اموال او را نگه مى دارد ، و هر كس دادِ ستم ديده را از ستمگر بستاند ، در بهشت ، هم نشين من خواهد بود ، و كسى كه گذشتش زياد باشد ، عمرش دراز مى شود ، و هر كس دادگرى اش فراگير باشد ، بر دشمنش يارى داده شود ، و هر كس از خوارى گناه به عزّت طاعت در آيد ، خداوند عز و جل او را بى هيچ انيسى ، اُنس مى دهد و بى هيچ مالى كمك مى كند .
۹۶۳.امام على عليه السلام :مردى از انصار ، خدمت پيامبر صلى الله عليه و آله آمد و گفت : اى پيامبر خدا ! من تاب جدايى از شما را ندارم ، چنان كه وقتى به منزلم مى روم ، به ياد شما مى افتم و خانه ام را رها مى كنم و مى آيم تا شما را ببينم ؛ چون دوستتان دارم . با خود گفتم : آن گاه كه روز قيامت شود و مرا به بهشت برند و شما را به اعلى علّيّين بالا برند ، چگونه با شما باشم ، اى پيامبر خدا !
پس ، اين آيه نازل شد : «و كسانى كه از خدا و پيامبر اطاعت كنند ، با كسانى خواهند بود كه خدا ايشان را گرامى داشته ؛ يعنى پيامبران و صدّيقان و شهيدان و شايستگان ، و آنان ، چه نيكو همدمانى اند !» .
پيامبر صلى الله عليه و آله آن مرد را فرا خواند و اين آيه را برايش خواند و بِدان نويدش داد.
