۹۶۴.امام صادق عليه السلام :اگر مى خواهيد كه در روز رستاخيز با ما باشيد ، يكديگر را لعنت نكنيد و از خدا بترسيد و [او را ]اطاعت كنيد ؛ چرا كه خداوند مى فرمايد : «روزى كه هر مردمى را با پيشوايشان فرا مى خوانيم» .

۹۶۵.الأمالى ، طوسى ـ به نقل از ابراهيم مخارقى ـ :دينم را براى امام صادق عليه السلام بيان داشتم و چنين گفتم : گواهى مى دهم كه معبودى جز خداى يكتا نيست و يگانه و بى انباز است ، و گواهى مى دهم كه محمّد صلى الله عليه و آله ، فرستاده خداست و على ، پيشواى عادلِ پس از اوست و سپس حسن و حسين ، و سپس على بن الحسين و سپس محمّد بن على و سپس شما [ پيشواى حقّيد ].
فرمود : «رحمت خدا بر تو باد !» و سپس فرمود : «از خدا بترسيد ، از خدا بترسيد ، از خدا بترسيد! پارسايى و راستگويى و امانتدارى و پاكى شكم و دامن را پيشه كنيد ، تا در جايگاه برين ، با ما باشيد» .

۹۶۶.امام رضا عليه السلام :هر كس ياد مصيبت ما كند و براى آنچه بر سر ما آمده است ، بگريد ، روز قيامت با ما هم درجه خواهد بود .

۹۶۷.امام رضا عليه السلام ـ به ريّان بن شبيب ـ :اى پسر شبيب! اگر اين ، تو را خوش حال مى كند كه در درجات بالاى بهشت با ما باشى ، پس با اندوه ما ، اندوهگين شو و با شادى مان شاد شو و دست از ولايت ما بر مدار ؛ زيرا اگر مردى [حتّى ]سنگى را دوست داشته باشد ، خداوند در روز قيامت ، او را با آن سنگ ، محشور مى نمايد.

۹۶۴.الإمام الصادق عليه السلام :إِن كُنتُم تُرِيدُونَ أَن تَكُونُوا مَعَنا يَومَ القِيامَةِ ، لا يَلعَنُ بَعضٌ بَعضا، فَاتَّقُوا اللّهَ وَأَطِيعُوا! فَإِنَّ اللّهَ يَقُولُ : «يَوْمَ نَدْعُواْ كُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَـمِهِمْ»^۱
. ^۲

۹۶۵.الأمالي للطوسي عن إبراهيم المخارقي :وَصَفتُ لِأَبِي عَبدِ اللّهِ جَعفَرِ بنِ مُحَمَّدٍ عليه السلام دِينِي ، فَقُلتُ : أَشهَدُ أَن لا إِلهَ إِلَا اللّهُ وَحدَهُ لا شَريِكَ لَهُ ، وَأَنَّ مُحَمَّدا صلى الله عليه و آله رَسُولُ اللّهِ ، وَأَنَّ عَلِيّا إِمامُ عَدلٍ بَعدَهُ ، ثُمَّ الحَسَنُ وَالحُسَينُ ، ثُمَّ عَلِيُ بنُ الحُسَينِ ، ثُمَّ مُحَمَّدُ بنُ عَلِيٍ ، ثُمَّ أَنتَ .
فَقالَ : رَحِمَكَ اللّهُ . ثُمَّ قالَ : اِتَّقُوا اللّهَ ، اِتَّقُوا اللّهَ، اِتَّقُوا اللّهَ! عَلَيكُم بِالوَرَعِ ، وَصِدقِ الحَدِيثِ ، وَأَداءِ الأَمانَةِ ، وَعِفَّةِ البَطنِ وَالفَرْجِ ، تَكُونُوا مَعَنا بِالرَّفِيقِ الأَعلى . ^۳

۹۶۶.الإمام الرضا عليه السلام :مَن تَذَكَّرَ مُصابَنا، وَبَكى لِما ارتُكِبَ مِنّا ، كانَ مَعَنا فِي دَرَجَتِنا يَومَ القِيامَةِ . ^۴

۹۶۷.عنه عليه السلامـ للرّيّان بن شبيب ـ: يَابنَ شَبِيبٍ! إِن سَرَّكَ أَن تَكُونَ مَعَنا فِي الدَّرَجاتِ العُلى مِنَ الجِنانِ ، فَاحزَن لِحُزنِنا وَافرَح لِفَرَحِنا ، وَعَلَيكَ بِوَلايَتِنا ؛ فَلَو أَنَّ رَجُلاً أَحَبَّ حَجَرا لَحَشَرَهُ اللّهُ عز و جل مَعَهُ يَومَ القِيامَةِ . ^۵