۱۰۱۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :موسى از پروردگارش پرسيد : كم منزلت ترينِ اهل بهشت كيست؟ پروردگارش فرمود : «مردى كه پس از آن كه همه بهشتيان به بهشت برده شدند ، مى آيد و به او گفته مى شود : وارد بهشت شو . او مى گويد : اى پروردگار! چگونه وارد شوم ، در حالى كه مردم در منزل هاى خود فرود آمده اند و همه جا را گرفته اند؟ به او گفته مى شود : آيا راضى هستى كه همانند قلمرو پادشاهى از پادشاهان دنيا داشته باشى؟ او مى گويد : راضى ام ، پروردگارا ! خدا مى گويد : آن اندازه و مانند آن و مانند آن و مانند آن و مانند آن به تو دادم . و او در بار پنجم ، مى گويد : راضى شدم ، اى پروردگار ! خدا مى گويد : اين همه و ده برابر آن ، براى تو باشد . اصلاً هر چه دلت مى خواهد و ديده ات لذّت مى برد ، براى تو باشد . و او مى گويد : راضى شدم ، پروردگارا ! » .
موسى عليه السلام گفت : پروردگارا ! پس بامنزلت ترينِ آنان چگونه است؟ خداوند فرمود : «براى آنان من خود ، اراده كرده ام! بهشتِ آنان را با دست خود كاشته ام و بر آن مُهر زده ام . نه چشمى آن را ديده ونه گوشى شنيده و نه بر دل بشرى ، گذر كرده است» .

۱۰۱۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :[ حتّى ] آن يك از شما كه پايين ترين جايگاه را در بهشت دارد ، چنان است كه [ خداوند ] به او مى فرمايد : «آرزو كن! » و او آرزو مى كند و آرزو مى كند . پس به او مى فرمايد : «آرزو كردى؟» . مى گويد : آرى .
به او مى فرمايد : «آنچه آرزو كردى و مانند آن ، از آنِ تو باد» .

۱۰۱۶.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :سَأَلَ مُوسى رَبَّهُ : ما أَدنى أَهلِ الجَنَّةِ مَنزِلَةً؟ قالَ : هُوَ رَجُلٌ يَجِيءُ بَعدَما أُدخِلَ أَهلُ الجَنَّةِ الجَنَّةَ ، فَيُقالُ لَه : اُدخِلُ الجَنَّةَ ، فَيَقُولُ : أَيْ رَبِّ! كَيفَ وَقَد نَزَلَ النّاسُ مَنازِلَهُم وَأَخَذُوا أَخذاتِهِم؟ فَيُقالُ لَهُ : أَتَرضى أَن يَكُونَ لَكَ مِثلُ مُلكِ مَلِكٍ مِن مُلُوكِ الدُّنيا؟ فَيَقُولُ : رَضِيتُ ، رَبِّ! فَيَقُولُ : لَكَ ذَلِكَ وَمِثلُهُ وَمِثلُهُ وَمِثلُهُ وَمِثلُهُ . فَقالَ فِي الخامِسَةِ : رَضِيتُ ، رَبِّ! فَيَقُولُ : هذا لَكَ وَعَشرَةُ أَمثالِهِ ، وَلَكَ مَا اشتَهَت نَفسُكَ وَلَذَّت عَينُكَ . فَيَقُولُ : رَضِيتُ ، رَبِّ!
قالَ : رَبِّ! فَأَعلاهُم مَنزِلَةً؟ قالَ : أُولَئِكَ الَّذِينَ أَرَدتُ ، غَرَستُ كَرَامَتَهُم بِيَدِي ، وَخَتَمتُ عَلَيها ، فَلَم تَرَ عَينٌ وَلَم تَسمَع أُذُنٌ وَلَم يَخطُر عَلى قَلبِ بَشَرٍ. ^۱

۱۰۱۷.عنه صلى الله عليه و آله :إِنَّ أَدنى مَقعَدِ أَحَدِكُم مِنَ الجَنَّةِ أَن يَقُولَ لَهُ : تَمَنَّ ! فَيَتَمَنّى وَيَتَمَنّى ، فَيَقُولُ لَهُ : هَل تَمَنَّيتَ؟ فَيَقُولُ : نَعَم، فَيَقُولُ لَهُ : فَإِنَّ لَكَ ما تَمَنَّيتَ وَمِثلَهُ مَعَهُ . ^۲