1.معلّى بن خنيس ، ابو عبد اللّه ، وابسته امام صادق عليه السلام و قبل از آن ، وابسته بنى اسد بود . وى اهل كوفه و بزّاز بود . در معجم رجال الحديث (ج ۱۳ ص ۳۳۵) آمده است : او مردى بزرگوار و از شيعيان خالص امام صادق عليه السلام بود . احاديث فراوانى در مدح او آمده كه برخى از آنها صحيح اند و در آنها تصريح شده كه او اهل بهشت است . منشأ سخنانى كه در تضعيف او گفته شده ، شهرت يافتنِ نسبت غلو به اوست .

2.ابو الحسن على بن يقطين بن موسى بغدادى ، به سال ۱۲۴ ق ، در كوفه متولّد شد و وابسته بنى اسد بود و در بغداد ، ساكن شد . او نزد امام كاظم عليه السلام منزلت بسيارى داشت . در دستگاه حكومت ستمگر (عبّاسيان) كار مى كرد ؛ امّا معتقد به امامت بود . او به سال ۱۸۲ ق ، در روزگار امام كاظم عليه السلام در بغداد ، در گذشت.

1.مُعَلَّى بنِ خُنَيسٍ أَبُو عَبدِ اللّه ِ مَولَى جَعفَرِ بنِ مُحَمَّدٍ عليهماالسلام وَمِن قَبلِهِ مَولَى بَنِي أَسَدٍ ، كُوفِيٌّ بَزّازٌ . وَفِي معجم رجال الحديث : إِنَّ الرَّجُلَ جَلِيلُ القَدرِ وَمِن خالِصِي شِيعَةِ أَبِي عَبدِ اللّه ِ عليه السلام ، كانَ الرِّواياتُ فِي مَدحِهِ مُتضافِرَةً عَلى أَنَّ جُملَةً مِنها صِحاحٌ وَ فِيها التَّصرِيحُ بِأَنّهُ كانَ مِن أَهلِ الجَنَّةِ ، وَمَنشَأُ ما فِي تَضعِيفِهِ هُو ما اشتَهَرَ مِن نِسبَةِ الغُلُوِّ إِلَيهِ (راجع: رجال النجاشي : ج ۲ ص ۳۶۳ الرقم ۱۱۱۵ وخلاصة الأقوال : ص ۴۰۸ الرقم ۱۶۵۲ و نقد الرجال : ص ۳۴۹ و معجم رجال الحديث : ج ۱۸ ص ۲۳۷ الرقم ۱۲۴۹۶).

2.رجال الكشّي : ج ۲ ص ۶۷۹ الرقم ۷۱۴ و ص ۶۷۵ الرقم ۷۰۷ ، التحرير الطاووسي : ص ۲۸۱ الرقم ۴۲۲ نحوه .

3.هُوَ عَلِيُّ بنُ يَقطِينِ بنِ مُوسَى البَغدادِيُّ أَبُو الحَسَنِ ، وُلِدَ بِالكُوفَةِ سَنَةَ أَربَعٍ وَعِشرِينَ وَمِئَةٍ ، مَولى بَنِي أَسَدٍ وَ سَكَنَ بَغدادَ ، لَهُ مَنزِلَةٌ عَظِيمَةٌ عِندَ أَبِي الحَسَنِ مُوسَى عليه السلام ، وَكانَ فِي دَولَةِ الجَورِ وَيَعتَقِدُ بِالإِمامَةِ . ماتَ سَنَةَ اثنَتَينِ وَثَمانِينَ وَمِئَةٍ فِي أَيّامِ مُوسَى بنِ جَعفَرٍ عليهماالسلام بِبَغدادَ (راجع : رجال النجاشي : ج ۲ ص ۱۰۸ الرقم ۷۱۳ ورجال ابن داوود : ص ۱۴۲ الرقم ۱۰۹۹ ونقد الرجال : ص ۲۴۶ ومعجم رجال الحديث : ج ۱۲ ص ۲۲۷ الرقم ۸۵۸۷) .

4.رجال الكشّي : ج ۲ ص ۷۳۰ الرقم ۸۱۰ ، معجم رجال الحديث : ج ۱۲ ص ۲۲۹ الرقم ۶ .