امام علی علیه السلام

اللّهُمَّ إنَّكَ تَعلَمُ أنَّهُ لَم يَكُنِ الَّذي كانَ مِنّا مُنافَسَةً في سُلطانٍ ، ولَا التِماسَ شَيءٍ مِن فُضولِ الحُطامِ ، ولكِن لِنَرُدَّ المَعالِمَ مِن دينِكَ، ونُظهِرَ الإِصلاحَ في بِلادِكَ، فَيَأمَنَ المَظلومونَ مِن عِبادِكَ ، وتُقامَ المُعَطَّلَةُ مِن حُدودِكَ .

بار خدايا ! تو مى‌‏دانى كه آنچه از ما سر زد، از سرِ قدرت‏‌طلبى، يا به دست آوردن چيزى از متاع بى‌‏ارزش دنيا نبود؛ بلكه براى اين بود كه نشانه‌‏هاى دينت را بازگردانيم و در شهرهايت، آبادانى پديدار سازيم تا بندگان ستم‏ديده‌‏ات در امنيّت باشند و احكام بر زمين مانده‌‏ات بر پا شوند.

نهج البلاغة: الخطبة 131

>معارف حدیث>تحلیل‌ها و نکته‌ها>دعا و زیارت>زیارت

تعداد بازدید : 7163

پژوهشی در باره سند «زیارت عاشورا» - صفحه 1

پژوهشى در باره سند «زيارت عاشورا»

^۱

صرف نظر از تأييدات غيبى اى كه از طرق معتبر ، در باره زيارت عاشورا وارد شده ـ كه خود ، دليل بر اعتبار اين زيارت شريف است ـ ، سندى كه شيخ طوسى در مصباح المتهجّد در ذيل اين زيارت آورده و با «رَوى محمد بن خالد الطَّيالِسى» آغاز مى شود ، صحيح است . در آن جا ، بعد از نقل زيارت سيد الشهدا عليه السلام از علقمه ، چنين آمده است :
رَوى مُحَمَّدُ بنُ خالِدٍ الطَّيالِسِىُّ عَن سَيفِ بنِ عَميرَةَ ، قالَ : خَرَجتُ مَعَ صَفوانَ بنِ مِهرانَ الجَمّالِ ـ وعِندَنا جَماعَةٌ مِن أصحابِنا ـ إلَى الغَرِىِّ ... فَلَمّا فَرَغنا مِنَ الزِّيارَةِ صَرَفَ صَفوانُ وَجهَهُ إلى ناحِيَةِ أبى عَبدِ اللّهِ الحُسَينِ عليه السلام فَقالَ لَنا :
تَزورونَ (/ نَزورُ) الحُسَينَ عليه السلام مِن هذَا المَكانِ مِن عِندِ رَأسِ أميرِ المُؤمِنينَ عليه السلام مِن هاهُنا . أومَأَ إلَيهِ أبو عَبدِ اللّهِ الصّادِقُ عليه السلام وأنَا مَعَهُ .
قالَ : فَدَعا صَفوانُ بِالزِّيارَةِ الَّتى رَواها عَلقَمَةُ بنُ مُحَمَّدٍ الحَضرَمِىُّ عَن أبي

1.اين بيان ، از طرف آية اللّه سيد موسى شبيرى زنجانى ، در پاسخ استفتايى از ايشان در باره سند زيارت عاشورا ، به تاريخ ۲۰ جمادى الاولى ۱۴۲۸ صادر شده است . گفتنى است كه ايشان در اين پاسخ ، در صدد بررسى همه اسناد زيارت عاشورا نبوده اند و معرّفى يكى از اسناد آن (سند مذكور در مصباح المتهجّد) را براى پاسخگويى به استفتاى ياد شده ، كافى دانسته اند .