1 . غيبت امام مهدى

حديث ثقلين ، در حقيقت ، يكى از ادلّه امامت و غيبت امام مهدى ـ عجل اللّه تعالى فرجه ـ نيز هست . اين مدّعا با دو مقدّمه قابل اثبات است :
مقدّمه اوّل . طبق اين حديث ، همان گونه كه متن قرآن تا قيامت باقى خواهد ماند ، يكى از امامان اهل بيت عليه السلام نيز تا قيامت ، حيات خواهد داشت و در كنار قرآن خواهد بود .
در متن حديث ثقلين ، سه قرينه وجود دارد كه به روشنى بر اين مدّعا دلالت مى كنند :
الف ـ جمله : «إنِّى تارِكٌ فيكُم الثَّقَلَينِ» . بى ترديد ، خطاب در اين جمله ، اختصاص به اصحاب پيامبر صلى الله عليه و آله ندارد ؛ بلكه شامل همه امّت اسلامى تا قيامت مى گردد . در غير اين صورت ، «لَن تَضِلُّوا» و «حَتَّى يَرِدا عَلَىَّ الحَوضَ» بى معنا خواهند بود .
بنا بر اين ، يكى از اهل بيت پيامبر صلى الله عليه و آله ، بايد تا قيامت ، حيات داشته باشد تا جمله «إنِّى تارِكٌ ...» صادق باشد .
ب ـ جمله «إن تَمَسَّكتُم بِهِما لَن تَضِلُّوا» . اين جمله ، قرينه ديگرى بر استمرار امامتِ يكى از اهل بيت عليهم السلام براى هميشه است ؛ زيرا اگر يكى از آنان در كنار قرآن تا قيامت وجود نداشته باشد، وجوب استمرار تمسّك به اهل بيت عليهم السلام بى معنا خواهد بود .
ج ـ جمله «لَن يَفتَرِقا حَتَّى يَرِدا عَلَىَّ الحَوضَ» . اين جمله در كنار دو جمله گذشته ، بر اين مطلب دلالت دارد كه همان كسانى كه پيامبر صلى الله عليه و آله آنان را در ميان امّت تا قيامت به جاى خود گذاشته و تمسّك به آنها را توصيه فرموده است ، تا قيامت از قرآن جدا