فِي التَّجارِبِ عِلمٌ مُستَأنِفٌ.^۱ در تجربه ها ، دانش جديد [نهفته] است.
و نيز چه رسا و زيبا فرموده است كه :
رَأيُ الرَّجُلِ عَلى قَدرِ تَجرِبَتِهِ.^۲[ارزش] رأى آدمى ، به اندازه تجربه و خُبرويّت اوست.
يعنى هر چه تجربه انسان در زمينه هايى كه اظهار رأى مى كند ، افزون تر گردد ، اظهار نظرش به واقع نزديك تر مى شود. به سخن ديگر ، هر كه باتجربه و خبره تر باشد ، رأيش استوارتر است.
در روايت ديگرى ، از امام على عليه السلام چنين نقل شده است :
أملَكُ النّاسِ لِسَدادِ الرَّأيِ كُلُّ مُجَرَّبٍ .^۳سرآمدِ مردم در داشتنِ رأى استوار ، انسان هاى باتجربه اند.
بنا بر اين ، امام على عليه السلام دانشى را كه از راه تجربه به دست مى آيد ، دقيق تر از دانشى مى داند كه تنها در فضاى درس و بحث حاصل گردد.
به عقيده ايشان ، طبّ تجربى از طبّ كلاسيك به حكمت و علم پزشكى ، نزديك تر است. بدين جهت مى فرمايد:
المُجَرَّبُ أحكَمُ مِنَ الطَّبيبِ .^۴انسان باتجربه ، داناتر از پزشك است.