منظر به مسئله مهدويت نگريسته است. وى در آثار متعدّد خود به اين موضوع پرداخته است.^۱
بعضى از سخنان ابن عربى گوياى آن است كه وى حضرت مهدى موعود عليه السلام را خاتم الاوليا مى‏دانسته است؛ چنان‏كه در باب معرفت وزيران مهدى ظاهر در آخر الزمان مى‏گويد:
خداوند را خليفه‏اى است «موجود» كه ظاهر مى‏گردد و ظهورش در زمانى اتفاق مى‏افتد كه دنيا پر از جور و ستم باشد و او دنيا را پر از عدل و قسط مى‏نمايد و اگر از عمر دنيا نماند، مگر يك روز، خداوند آن روز را طولانى مى‏گرداند تا آن خليفه كه از عترت رسول اللَّه صلى اللّه عليه و آله است ، ولايت كند . او از فرزندان فاطمه و هم نام رسول خداست ، و جدش حسن بن على بن ابى طالب است.^۲
ابن عربى در ادامه به ذكر شمايل و فضايل حضرت مهدى عليه السلام ، توصيف اعوان و ياران او، و كيفيت آغاز و انجام كار آن حضرت پرداخته و سپس بحث را با اين سروده‏هايش زينت داده است:

ألا إنّ ختم الأولياء شهيدوعين إمام العالمين فقيد
هو السيّد المهدى من آل أحمدهو الصارم الهندى حين يبيد
هو الشمس يجلو كل غمّ وظلمةهو الوابل الوسمى حين يجود^۳