و منطق در باره طول غيبت دچار حيرت شده بود؛ سوم دستور امام زمان به وى در عالم رؤيا براى نوشتن كتابى در باب غيبت.۱
اين كتاب داراى پنجاه باب و مقدمهاى طولانى در 126 صفحه است كه نويسنده در آن از لزوم وجود حجت، و نقد ديدگاههاى ساير فرق در موضوع مهدويت، بويژه زيديه، سخن مىراند و پاسخهاى متكلّمان شيعه اماميه چون ابن قِبّه را در اين باب مىآورد.
شيخ صدوق در اين كتاب علاوه بر آن كه اسناد احاديث را به صورت كامل مىآورد، بارها تكرار مىكند كه در اين مسئله تنها به احاديث صحيح استناد و اعتماد مىكند.
وى در پايان مقدمه هنگام اشاره به فصول كتاب نوشته است:
ثُمّ صَححنا النصوص على القائم الثانى عشر من الأئمة عليهم السلام من اللَّه تعالى ذكره ومن رسوله والأئمة الأحد عشر ... .2سپس نصوص صحيح واردشده براى [امامت] امام دوازدهم را از [كلام] خداوند متعال [در قرآن] و يازده امام [پيشين] آوردهايم.
وى در جايى ديگر مىنويسد:
ليس هذا الحديث وما شاكله من اخبار المعمرين وغيرهم مما أعتمده فى امر الغيبة ووقوعها لأن الغيبة إنّما صحت لى بما صح عن النبى والأئمّة من ذلك بالأخبار التى بمثلها صح الاسلام وشرائعه وأحكامه.3اين حديث و مانند آن در باره افراد معمر از احاديثى نيست كه در مسئله غيبت بر آن اعتماد كنم؛ زيرا غيبت براى من بر اساس روايتهاى صحيحى اثبات شده است كه از پيامبر و امامان رسيده و اسلام و شريعت اسلامى نيز به مانند همين
1.ر . ك : ج ۵ ص ۲۰۳ ح ۸۶۱ .
2.كمال الدين: ص ۱۲۶.
3.همان: ص ۶۳۸ - ۶۳۹.
