فصل نود و يكم : وهّاب
واژه شناسى «وهّاب»
«وهّاب (بى مزدْ بسيار بخشنده)»، بر وزن «فعّال»، صيغه مبالغه «واهب» و از ريشه «وهب» برگرفته شده است كه بر بخششِ بدون جايگزين و قصد برگشت ، دلالت مى كند.
وهّاب، در قرآن و حديث
در قرآن كريم، مشتقّات ريشه «وهب»، بيش از بيست بار به خداى سبحان نسبت داده شده است و صفت «وهّاب»، سه بار به كار رفته است: دو بار به صورت «إِنَّكَ أَنتَ الْوَهَّابُ ؛ بى گمان، تويى بى مزدْ بسيار بخشنده» و يك بار همراه با صفت «عزيز». به علاوه، بخشش بى مزد خداى سبحان، در آيات قرآن به امورى مانند: رحمت، فرمان، فرمان روايى، فرزندان و همسران بر مى گردد، و شكّى نيست كه همه نعمت هاى خدا به موجودات ، از نوع بخشش بى مزد است؛ چرا كه آنها نمى توانند در مقابل نعمت ها به خدا مزد دهند، كه خداى متعال، بى نياز مطلق است.
