فصل هشتم : آفت هاى اخلاقى و رفتارى
8 / 1
نافرمانى پدر و مادر
قرآن
«و پروردگار تو مقرّر كرد كه جز او را مپرستيد و به پدر و مادر [خود] ، احسان كنيد . اگر يكى از آن دو يا هر دو ، در كنار تو به سالخوردگى رسيدند ، به آنها [حتّى] «اُف» مگو و به آنان پرخاش مكن و با آنها سخنى شايسته بگوى» .
«و كسى كه به پدر و مادر خود بگويد: «اُف بر شما!» ، آيا به من وعده مى دهيد كه [از گور ، زنده ]بيرون خواهم شد ، حال آن كه پيش از من ، نسل ها سپرى [و نابود] شدند [و زنده نشدند]؟ و آن دو به [درگاه ]خدا زارى مى كنند [و مى گفتند] : واى برتو ، ايمان بياور! وعده خدا ، حق است . ولى [پسر ]پاسخ مى دهد: اينها جز افسانه هاى گذشتگان نيست» .
حديث
۴۲۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اگر خداوند عز و جل نافرمانى اى كمتر از «اُف» مى شناخت ، آن را حرام مى كرد . نافرمانِ [پدر و مادر] ، هر چه مى خواهد [عبادت] ، انجام بدهد ، ولى هرگز وارد بهشت نمى گردد .
۴۲۱.امام باقر عليه السلام :پدرم به مردى نگريست كه راه مى رفت و فرزندش همراه وى بود . پسر بر دست پدر ، تكيه داده بود . پدرم از روى خشم با وى سخن نگفت تا از دنيا رفت .
