۱۸۵.بحار الأنوار ـ به نقل از زيد بن اسلم ـ :پيامبر خدا ، به زنى كه از شوهرش ياد مى كرد ، فرمود : «همان كه در چشمش سفيدى است؟» .
زن گفت : خير! در چشم او سفيدى نيست .
زن ، داستان را براى شوهرش نقل كرد .
مرد گفت : مگر سفيدى چشمم را نمى بينى كه از سياهى اش بيشتر است؟!

۱۸۶.بحار الأنوار :پيرزنى از انصار به پيامبر صلى الله عليه و آله گفت : برايم دعا كن به بهشت بروم .
پيامبر خدا فرمود : «پيران ، وارد بهشت نمى شوند» .
زن به گريه افتاد . پيامبر صلى الله عليه و آله خنديد و فرمود : «مگر اين سخن خداوند متعال را نشنيده اى (ما آنان را پديد آورديم ، پديد آوردنى ، و ايشان را دوشيزه گردانيديم) ؟» .

۱۸۷.بحار الأنوار :[پيامبر خدا ، خطاب به پيرزنى از قبيله اشجع فرمود :] «اى زن اشجعى! پيرزنان ، داخل بهشت نمى شوند» .
بلال ، او را گريان ديد و به پيامبر صلى الله عليه و آله گزارش داد . پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود : «و سياهان هم وارد بهشت نمى شوند» .
آن گاه ، بلال هم به همراه زن به گريه كردن پرداختند . عبّاس ، آن دو را ديد و براى پيامبر صلى الله عليه و آله بازگو كرد . پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود : «پيرمرد هم» .
سپس ، آنان را خواست و دلدارى داد و فرمود : «خداوند ، آنان را در بهترين هيئت ، وارد بهشت مى گرداند» و فرمود : «آنان ، به صورت جوانانى نورانى ، وارد بهشت مى شوند» . و فرمود : «بهشتيان ، بى نقص و كامل ، جوانِ نو خط و سرمه كشيده اند» .

۱۸۸.بحار الأنوار :پيامبر صلى الله عليه و آله ، صُهَيب را ديد كه خرما مى خورد . فرمود : «خرما مى خورى ، در حالى كه چشم تو درد مى كند؟!» .
صُهيب گفت : اى پيامبر خدا! آن را با اين طرف [دهانم ]مى جَوَم ، در حالى كه آن يكى چشمم درد مى كند!

۱۸۵.بحار الأنوار عن زيد بن أسلم :قالَ (رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله ) لاِمرَأَةٍ وذَكَرَت زَوجَها : أهذَا الَّذي في عَينَيهِ بَياضٌ .
فَقالَت: لا ، ما بِعَينَيهِ بَياضٌ ، وحَكَت لِزَوجِها ، فَقالَ : أما تَرَينَ بَياضَ عَيني أكثَرَ مِن سَوادِها. ^۱

۱۸۶.بحار الأنوار :قالَت عَجوزٌ مِنَ الأَنصارِا لِلنَّبِيِ صلى الله عليه و آله : ادعُ لي بِالجَنَّةِ .
فَقالَ صلى الله عليه و آله : إنَّ الجَنَّةَ لا يَدخُلُهَا العُجُزُ ، فَبَكَتِ المَرأَةُ فَضَحِكَ النَّبِيُ صلى الله عليه و آلهوقالَ : أما سَمِعتِ قَولَ اللّهِ تَعالى : «إِنَّـآ أَنشَأْنَـهُنَّ إِنشَآءً * فَجَعَلْنَـهُنَّ أَبْكَارًا»^۲ . ^۳

۱۸۷.رسول اللّه صلى الله عليه و آله ـ لِلعَجوزِ الأَشجَعِيَّةِ ـ :يا أشجَعِيَّةُ لا تَدخُلُ العَجوزُ الجَنَّةَ ، فَرَآها بِلالٌ باكِيَةً ، فَوَصَفَها لِلنَّبِيِ صلى الله عليه و آله .
فَقالَ : وَالأَسوَدُ كَذلِكَ ، فَجَلَسا يَبكِيانِ ، فَرَآهُمَا العَبّاسُ فَذَكَرَهُما لَهُ .
فَقالَ : وَالشَّيخُ كَذلِكَ ، ثُمَّ دَعاهُم وطَيَّبَ قُلوبَهُم ، وقال : يُنشِئُهُمُ اللّهُ كَأَحسَنِ ما كانوا ، وذَكَرَ أنَّهُم يَدخُلونَ الجَنَّةَ شُبّانا مُنَوَّرينَ ، وقالَ : إنَّ أهلَ الجَنَّةِ جُردٌ مُردٌ مُكَحَّلونَ. ^۴

۱۸۸.بحار الأنوار :رَأى (رَسولُ اللّهِ) صلى الله عليه و آله صُهَيباً يَأكُلُ تَمرا ، فَقالَ صلى الله عليه و آله : أتَأكُلُ التَّمرَ وعَينُكَ رَمِدَةٌ .
فَقالَ : يا رَسولَ اللّهِ ، إنّي أمضَغُهُ مِن هذَا الجانِبِ ، وتَشتَكي عَيني مِن هذَا الجانِبِ! ^۵