۲۰۶.امام على عليه السلام :پيامبر خدا ، اجازه برگزارى مسابقه اسب سوارى را داد و خود ، آن را اجرا كرد و هفت مثقال نقره ، [جايزه] مقرّر كرد .
۲۰۷.امام باقر عليه السلام :پيامبر خدا ، اسب هايى را كه براى مسابقه ورزيده شده بودند ، ۱ از محلّه حَفيا ۲ تا مسجد بنى زُرَيْق ۳ به مسابقه وا داشت و سه نخله خرما ، جايزه آن قرار داد . به نفر اوّل ، يك نخله ، به نفر دوم [كه سرِ اسب او مقابل كَفَل اسب اوّل بود ، ]يك نخله ، و به نفر سوم هم يك نخله خرما بخشيد .
۲۰۸.مسند ابن حنبل ـ به نقل از عبد اللّه بن عمر ـ :پيامبر خدا ، ميان اسب ها مسابقه برقرار كرد . اسب هايى را كه براى مسابقه ورزيده شده بودند ، از محلّه حفياء (يا حيفاء) تا محلّه ثَنية الوداع به حركت درآورد و اسب هايى را كه براى مسابقه ورزيده نشده بودند ، از محلّه ثنية الوداع تا مسجد بنى زُرَيق . من ، سواركارى ورزيده بودم و از همه مردم ، پيشى گرفتم . اسب ، مرا تا مسجد بنى زُرَيق بُرد .
۲۰۹.عوالى اللّئالى :پيامبر خدا ، از كنار گروهى از انصار گذشت كه تيراندازى مى كردند . فرمود : «من در گروهى هستم كه ابن اَدرَع در آن است» .
گروه ديگر ، دست از مسابقه كشيدند و گفتند : گروهى كه پيامبر صلى الله عليه و آله در آن است ، شكست نمى خورد .
پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود : «تيراندازى كنيد . من با هر دو گروه ، تيراندازى مى كنم» ، و با هر گروه ، تيرى انداخت . هيچ يك از دو گروه نتوانستند برنده شوند . آنها پيوسته تيراندازى مى كردند و فرزندان خود را نيز در مسابقه شركت دادند و فرزندانِ فرزندان خود را نيز شركت دادند؛ ولى هيچ يك از دو گروه،برنده نشدند.
۲۱۰.عوالى اللّئالى ـ به نقل از ابو لُبَيْد ـ :از ابن مالك سؤال شد : آيا شما در زمان پيامبر صلى الله عليه و آله مسابقه مى داديد؟
گفت : بلى . پيامبر خدا ، اسب خود را به عنوان جايزه تعيين كرد و برنده شد و از اين كار ، خشنود گشت .
