۵۰۷.پيامبر صلى الله عليه و آله :ابراهيم عليه السلام را در روز آتش به سوى آتش آوردند . وقتى آتش را ديد ، گفت : «خدا براى ما كافى است و او بهترين وكيل است» .
۵۰۸.پيامبر صلى الله عليه و آله :اين كه مى گوييم ابراهيم ، خليل اللّه است ، خليل يا از «خَلَّه» گرفته شده و يا از «خُلَّه» . اگر ريشه خليل ، خَلَّه باشد ، به معناى نيازمندى و تهى دستى است و ابراهيم عليه السلام نيازمند به درگاه خداوند بود و به سوى او روى كرده بود و از غيرِ خدا ، خوددار و روى گردان و بى نياز بود؛ زيرا وقتى خواستند او را در آتش افكنند و از منجنيق پرتاب شد ، خداوند ، جبرئيل عليه السلام را فرستاد و به وى گفت : «بنده ام را درياب» . جبرئيل عليه السلام نزد ابراهيم عليه السلام آمد و با او در هوا برخورد كرد و گفت : آنچه مى خواهى به من بگو كه خداوند ، مرا براى يارى تو فرستاده است .
ابراهيم عليه السلام گفت : «خدا ، برايم بس است و او بهترين وكيل (كارساز) است . من از غير او چيزى درخواست نمى كنم و مرا نيازى نيست ، جز به درگاه او» . از اين پس ، او را «خليلِ» خويش ناميد؛ يعنى نيازمند و محتاج به خداوند و بُريده از غيرِ خداوند .
