خدا و مسلمانان از طريق او پيش مى رفتند؟ پس كجا مى چرخيد و كجا مى رويد و به چه كس رغبت مى ورزيد و از چه كس باز مى مانيد؟! ۱
3 / 22
عامر بن واثله
عامر بن واثلة بن عبد اللّه كِنانى لَيثى ـ كه بيشتر با كنيه اش «ابوطُفَيل» از او ياد مى كنند ـ در سالى كه نبرد اُحُد روى داد ، به دنيا آمد و هشت سال از روزگار پيامبر خدا را درك كرد . پيامبر صلى الله عليه و آلهرا ديد و آخرين نفر از صحابيان است كه زندگانى را بدرود گفت . او خود مى گفت : من ، تنها بازمانده اى هستم كه پيامبر خدا را ديده است .
او از ياران و معتمدان و از دوستداران و پيروان و شيفتگان على عليه السلامبود و در نبردها همراه او بود . او كه از سخنورى بهره اى شايسته داشت و شعر را به زيبايى مى سرود و در نبرد نيز رزم آورى بى باك بود ، در صِفّين ، بارها خطابه خواند و به آوردگاه رفت و با شعر سرشار از شعورش على عليه السلامرا ستود و به استوارگامى ياران امام عليه السلام باليد و بر فضيحت آفرينان اُموى طعن زد و آنان را رسوا ساخت .
او به سال 100 هجرى درگذشت .
نصر بن مزاحم ، او را با عنوان «از شيعيان مُخلص» ، ياد نموده و مواضع والاى او را گزارش كرده است .
عامر بن واثله ، در انتقامجويى از قاتلان ابا عبد اللّه الحسين عليه السلام ، پرچمدار مختار بود . برخى او را «كيسانى» پنداشته اند ، كه اين ديدگاه ، مقبول همگان نيست و بر فرض صحّت ، او از اين عقيده بازگشته است .
چيرگى او بر سخن و معارف حق و تسلّطش بر كتاب الهى به او اين امكان را داده بود كه در دفاع از حق ، به استوارى سخن بگويد و از حق ، دفاع كند و ناشايستگان را
