و اخروى قرآن، احاديث مربوط به خواص درمانىِ آيات و سور نيز گرد آمدهاند. ۱
روايات مورد بحث را مىتوان به چند دسته قسمت كرد:
1. برخى از احاديث، با تعابيرى مانند: «القرآن هو الدواء»۲ و «خير الدواء القرآن»۳ و «ودواء دائكم»۴ . قرآن را به صورت مطلق ، مايه شفاى دردها و بيمارىها معرفى كردهاند. اين روايات ، به سبب اطلاق، درمان روحى و جسمى را در بر مىگيرند. و به ليل موافقت با آيات متعددى كه قرآن را شفا و هدايت مىدانند ،۵ مقبول و معتبرند .
2. شمار ديگرى از احاديث، بدون نام بردن از سور و آياتى خاص، قرائت قرآن را مايه شفاى برخى دردهاى جسمىمىدانند؛ مانند اين كه پيامبر اكرم صلى اللَّه عليه و آله در پاسخ مردى كه از درد گلو به آن حضرت پناه برد او را به قرائت قرآن فرمان داد: «عليك بقرائة القرآن»،۶ و نيز بر اساس نقلى از آن حضرت، قرائت قرآن بيمارى بلغم را زايل مىكند.۷
3. شمار فراوانى از روايات نيز به صورت خاص و مشخص ، به فضيلت دستهاى از سورههاى قرآن مانند «حواميم» و يا «مسبّحات» اشاره كرده۸ و يا به يك سوره
1.ر. ك: الذريعة : ج۲۲ ص۳۰۶ - ۳۰۸.
2.بحار الأنوار : ج۹۲ ص۱۷۶.
3.كنز العمّال : ج۱۰ ص۸.
4.نهج البلاغة : خطبه ۱۵۸ . نيز ، ر. ك: بحار الأنوار : ج۹۲ ص۲۰۲.
5.يونس : آيه ۵۷ ، اسرا : آيه ۸۲ و ۱۰۷ - ۱۰۹ ، فصّلت : آيه ۴۴ ، ابراهيم : آيه ۱ .
6.كنز العمّال : ج۱ ص۵۴۹؛ وسائل الشيعة : ج۱۱ ص۱۳۰.
7.بحار الأنوار : ج۹۲ ص۲۰۲.
8.ر .ك : تفسير نور الثقلين : ج۴ ص۵۱۰ ، الكافي : ج۲ ص۵۸۴ و ۶۲۰ .