وليد بن عتبة بن ابى سفيان بن حرب ، كارگزار عمويش معاويه در مدينه به سال ۵۷ ق ، بود . زمانى كه خبر مرگ معاويه و بيعت با يزيد منتشر شد ، او بر امام حسين عليه السلام سختگيرى نكرد و از ايشان فاصله گرفت . از اين رو ، مروان او را ملامت نمود و يزيد به خاطر كوتاهى اش ، او را از حكمرانى بر مدينه ، بركنار ساخت .
يزيد در سال ۶۱ ق ، او را به حكومت بر مدينه باز گرداند ؛ امّا دوباره در سال ۶۲ ق ، بركنارش كرد ، در حالى كه اوان حركت عبد اللّه بن زبير در مكّه بود . وليد در دمشق بود و زمانى كه ضحّاك بن قيس با ابن زبير بيعت كرد ، وى بر او خرده گرفت . ضحّاك نيز او را به زندان انداخت . شاميان ، تصميم داشتند كه پس از معاوية بن يزيد ، وى را براى خلافت انتخاب كنند ، كه او را زدند و مُرد .
