فى دينٍ لا رُكوعَ فيهِ وَ لا سُجودَ» ^۱ را ناظر به اين نكته دانست كه همه دين‏هاى توحيدى، صاحب آيين نمازند.

نماز در روزگار آدم عليه السلام‏

آدم عليه السلام به عنوان نخستين انسان و اوّلين پيامبر خدا، از موهبت نماز به عنوان كليد پيوند با خدايش برخوردار بوده است. روايت امام صادق عليه السلام در باره اوقات نماز آدم عليه السلام ^۲ و نيز توبه وى در عصر روز عرفه پس از اقامه نماز عصر، ^۳ نشان دهنده آن است كه نماز از زمان آدم ابو البشر عليه السلام مطرح بوده است.

نماز در روزگار ادريس عليه السلام‏

ادريس عليه السلام به عنوان سرسلسله عالمان و مدرّسان جهان بشريت، بخشى از دانش‏هاى مورد نياز بشر را بنيان نهاد. او را به عنوان نخستين ستاره‏شناس و نيز مبتكر سال‏شمارى و علم حساب مى‏شناسند ^۴ و محتمل است كه از اين علوم براى محاسبه اوقات نماز و شايد قبله‏شناسى بهره مى‏برده است. افزون بر اين ، امام صادق عليه السلام در بيان فضيلت مسجد سهله در كوفه، آن جا را خانه و محل نماز ادريس عليه السلام دانسته است. ^۵

نماز در روزگار نوح عليه السلام‏

نوح عليه السلام قديمى‏ترين پيامبر اولو العزم است و دين او به عنوان شريعتى مستقل و با آموزه‏هايى پايدار و ماندگار شناخته مى‏شود؛ آموزه‏هايى مانند توحيد در عبادت و