آيين‏ها و مراسم اصيل و تحريف ناشده يهود، در دين مسيحيت و اسلام پا بر جا ماند، هر چند شكل و آداب آن تكميل شد. قرآن كريم به برخى آموزه‏هاى وحيانى موسى عليه السلام و پيمان گرفته شده از بنى اسرائيل اشاره كرده كه از جمله آنها اقامه نماز است. ^۱
در حديثى نيز به دستور خداوند به موسى عليه السلام در باره نماز و درنگ در آن ، اشاره شده است ^۲ و در حديث ديگر در باره مناجات موسى و خدا ، سخن از نماز به ميان آمده است. ^۳ دو حديث امام صادق عليه السلام نيز در توصيف ادب موسى عليه السلام در نماز است و علّت نيل موسى به مقام كليم اللهى، همان دانسته شده است. ^۴
افزون بر آيات و احاديث اسلامى، متون متعدّدى در تورات و تلمود، نشان‏دهنده وجود نماز و تشريع آن در دين يهود هستند. در تورات، به نماز سليمان عليه السلام در حضور جمعى از بنى اسرائيل و تضرّع او و طلب بخشش براى بنى اسرائيل كه از سرزمين خود رانده شده بودند، اشاره شده ^۵
و در جايى ديگر از آن، ^۶ از پايان نماز سليمان عليه السلام و بلند شدن وى از حالت ركوع و تبريك وى به حاضران براى نجات و آسودگى آنها ياد شده است.
در باره نماز جماعت يهوديان ، در كتاب گنجينه تلمود آمده است كه علاوه بر عبادت‏ها و نمازهاى فردى و خصوصى كه انسان به وسيله آن، حاجات خود را از خدا مى‏طلبد، نمازهاى جماعتى نيز هستند كه افراد موظّف اند در آن شركت جويند و آن را در كنيسه بخوانند. ^۷