گفتنى است كه يهوديان نيز مانند مسلمانان، واژه خاصّى براى نماز با لفظ «تفيلا» و اوقات معيّنى براى برگزارى آن دارند. ^۱

نماز در روزگار پيامبران بنى اسرائيل‏

پيامبران متعدّدى پس از موسى عليه السلام و پيش از عيسى عليه السلام از سوى خداوند برانگيخته شده‏اند كه از جمله آنان، اسماعيل صادق الوعد، ^۲ داوود، زكريّا و يحيى عليهم السلام هستند. آيات و احاديث متعدّدى به روشنى نشان مى‏دهند كه همه اين بزرگان، مأمور به نماز بوده‏اند و بِدان امر كرده و آن را پاس مى‏داشته‏اند. خداوند، فرمان اسماعيل (صادق الوعد) به خانواده‏اش را براى برپايى نماز، نقل نموده است . ^۳ دو حديث نيز به محراب داوود عليه السلام و نماز خواندنش در آن ، تصريح كرده‏اند . ^۴ حديثى ديگر نيز گزارش مى‏كند كه خداوند متعال ، برخى از موانع قبول نماز را به داوود عليه السلام وحى كرده است. ^۵ افزون بر اين، آيه‏اى از سوره لقمان، ^۶ به ضميمه حديثى كه معاصرت داوود عليه السلام با لقمان را نشان مى‏دهد، ^۷ دليل ديگرى بر وجود آيين نماز در روزگار اوست. احاديث متعدّدى نيز وصيّت لقمان را به فرزندش در باره نماز نقل كرده‏اند. ^۸