مباحث دوازده‏گانه فوق، اركان مباحث مهدويّت در تفكر شيعى است كه زيربناى اعتقادى خاص شيعه را نشان مى‏دهد.
علاوه بر مباحث اصلى ذكرشده، برخى مباحث اعتقادى جزئى هم وجود دارد كه جزو اركان اعتقادى محسوب نمى‏شود.
باور اهل سنّت در باره مهدويّت در بسيارى از موارد با شيعيان مشترك است. از منظر آنان منجى موعود آخرالزمان از فرزندان پيامبر صلى اللّه عليه و آله و از نسل حضرت فاطمه عليها السلام است كه در آخر الزمان قيام، و عدالت را بر جهان حاكم خواهد كرد. با توجّه به احاديث فراوان اهل سنّت در اين موضوع، اين باور نيز همانند گزاره‏هاى ديگر دينى، چون موضوعى مسلّم نزد آنان پذيرفته شده است.
با اين حال جايگاه اعتقادى اين موضوع در تفكر اهل سنّت، متفاوت با تفكر شيعى است؛ زيرا با توجّه به عدم اعتقاد قاطبه آنان به امامت به منزله منصبى الهى،^۱ موضوع مهدويّت از مباحث اعتقادى ويژه محسوب نمى‏شود.
از منظر آنان امامت به معناى حكومت بر مردم و جامعه است و منصبى دنيوى محسوب مى‏شود. عدالت‏ورزى زمامداران جامعه امرى شايسته است؛ ولى عدالت‏ورزى شرط لازم براى آنان نيست و اصولاً حاكمان و رهبران جامعه، در مقايسه با مردم عادى، ويژگى خاصى ندارند.

ويژگى‏هاى موضوعات اعتقادى در مباحث مهدوى‏

مهدويّت در تفكر شيعى ، كه از مباحث اعتقادى به شمار مى‏رود، ويژگى‏هاى خاصى هم دارد. از آنجا كه مثلاً انكار مباحث اصلى مهدويّت، كه بدان اشاره شد، انكار جزئى از اركان تشيّع (يعنى امامت) شمرده مى‏شود و مى‏تواند به خروج فرد