امّا در بيشتر اين دوره، عراق ، در اختيار عثمانى ها بود. در اين دوره، برخى از سلاطين عثمانى ، خود به تعمير حرم امامان مدفون در عراق ، از جمله حرم امام حسين عليه السلام مى پرداختند. شاه سليمان عثمانى (سلطنت از ۹۲۶ - ۹۷۴ ق) كه عراق را از چنگ صفويان در آورد ، در سال ۹۴۱ ق ، خود به زيارت امام حسين عليه السلام رفت. ^۱
عثمانى ها ، به صورت طبيعى ، اجازه مداخله به دولت صفوى و ايرانيان براى بازسازى و تعمير دو حرم كربلا و حتّى اهداى نذورات و هدايا را نمى دادند و گاهى هم كه نذورات و هدايا را مى پذيرفتند ، در انبارها نهاده مى شد. در عوض ، براى نشان دادن علاقه خود به اهل بيت عليهم السلام ، در اين جهت ، تلاش هايى كردند .
بر پايه اشاراتى كه علّامه مجلسى در شرح صحن قديم امام حسين عليه السلام دارد، ^۲ چنين به دست مى آيد كه در دوره صفوى و به طور خاص در روزگار شاه تهماسب، حرم امام حسين عليه السلام در سمت مخالف قبله ، توسعه يافت . تهماسب ، در سال ۹۳۶ ق ، بغداد را تصرّف كرد و در تلاش براى آبادى عتبات ، برخى نهرها را به سوى آنها كشانْد . ^۳

مزار امام عليه السلام در قرن يازدهم هجرى

شاه عبّاس صفوى ، در سال ۱۰۳۲ ق ، به زيارت عتبات عراق رفت ^۴ و در سال ۱۰۳۳ ق ، تلاش بسيارى براى تزيينات داخلى حرم امام حسين عليه السلام انجام داد . ^۵ در سال ۱۰۴۰ ق ، نيز شاه صفى به زيارت عتبات رفت . ^۶ به دستور او بود كه مسجد