فراوان دارد . وى در آغاز يكى از آن مرثيه ها مى گويد :

أبكى الحُسينَ و أرثى مِنهُ جَحجاحامِن أهلِ بَيتِ رَسولِ اللّهِ مِصباحا .^۱
براى حسين مى گريم و براى او كه آقاى بزرگوارى است ، مرثيه مى سرايم ؛كسى كه از خاندان پيامبر خدا و چراغ جهدايتج است .
وى در قصيده ارجمند ديگرى ، مى گويد :

تَأَوَّبَ هَمّى وَ الفُؤادُ كَئيبوَ أَرَّقَ نَومى فَالرُّقادُ غَريبُ .^۲
اندوهم باز گشت و دل ، شكسته و پريشان است .بى خواب شده ام و خوابيدن جدر اين شرايطج ، شگفت است .
بزرگان شافعى و حنفى مذهب نيز در باره شهداى كربلا ، مرثيه هاى بى شمارى دارند .
خواجه ابو نصر ماشاده ، از شخصيت هاى اهل سنّت اصفهان ، هر ساله در روز عاشورا ، آيين سوگوارى امام حسين عليه السلام را با ناله و فرياد ، به پا مى داشته است . در دار الخلافه بغداد نيز ، خواجه على غزنوى حنفى ، اين آيين را پُرشور برگزار مى كرده است .
عزادارى امام حسين عليه السلام با نوحه و فرياد ، هر ساله در روز عاشورا برگزار مى شده و آيينى زنده بوده است . در همدان ـ كه لشكرگاه تركان سلجوقى بوده است ـ هر ساله در روز عاشورا ، مجد الدين مُذكِّر هَمَدانى ، چنان مراسم سوگوارىِ پُرشورى برگزار مى كرد كه مايه تعجّب قمى ها شده بود .
در نيشابور ، ابو المعالى نجم بن ابى القاسم بُزارى ـ كه حنفى مذهب بوده است ـ ، در روز عاشورا ، آيين سوگوارى را به طور كامل ، برگزار مى كرده و عمامه از سر بر مى داشته ، بر سرش خاك مى پاشيده و گريه و فرياد او ، از حد ، بيرون بوده است .