دينى بين جوامع جهان فراهم مى‏آورد. به اين ترتيب مى‏توان فرايند يا پديده جهانى شدن را زمينه‏ساز حكومت جهانى امام مهدى عليه السلام و در راستاى آن دانست؛ زيرا انطباق اسلام با فطرت و عقل در كنار پيشرفت علم و اطلاع‏رسانى موجب گرايش جهانيان به دين اسلام مى‏شود. خداوند متعال مى‏فرمايد:
«وَ يَرَى الَّذِينَ أُوتُواْ الْعِلْمَ الَّذِى أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ هُوَ الْحَقَّ وَ يَهْدِى إِلَى‏ صِرَ طِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ.^۱
و كسانى كه معرفت و دانش به آنان عطا شده، مى‏دانند كه آنچه از سوى پروردگارت بر تو نازل شده حق است و به راه خداى تواناى شكست‏ناپذير و ستوده هدايت مى‏كند» .
جهانى شدن در وادى اقتصاد نيز چالش‏ها و فرصت‏هايى به همراه دارد . از اين رو برخى از انديشمندان بر اين باورند كه جهانى شدن هم‏زمان داراى جنبه‏هايى منفى و مثبت است. انديشمند شرقى «ساساكوميشو» معتقد است جهانى شدن پديده‏اى است كه با خود متناقض است و بر حسب رويكرد به آن، هم مولّد اختلاف، تمايزگذارى و تنوع، و هم موجد همسانى و هم‏جنس‏سازى است.^۲
بنا بر ديدگاه وى جهانى شدن از اين جهت منفى است كه سبب بروز اختلاف و تمايز در جامعه مى‏شود و جوامع انسانى را به اين سمت مى‏كشاند كه برترى و تمايز خود را در عرصه جهان ارائه كنند. اين امر به نفع صاحبان قدرت و فناورى، و به ضرر كشورهاى در حال توسعه و جهان سوم است؛ امّا از جهتى مثبت نيز هست؛ زيرا زمينه همسانى و هم‏جنس‏سازى را در جامعه فراهم مى‏كند. اين امر وابسته به چگونگى رويكرد ما به جهانى شدن است. اين جاست كه پژوهشگران حوزه مهدويت معتقدند تنها جهانى شدن با الگوى اسلامى است كه مى‏تواند جهان را از اين چالش‏ها دور سازد.