امام عليه السلام فرمود : «قل : اللّهُ أكبَرُ مِن أن يوصَفَ ؛ ۱ بگو : خدا بزرگ تر از آن است كه وصف شود» .
بنا بر اين ، تحميد و تهليل و تكبير ، ريشه در تسبيح دارند و اين اذكار ، هر چند از نظر مفهومْ متفاوت اند ، ليكن از وحدت مصداقى برخوردارند و از اين رو ، به اين چهار ذكر در نماز ، «تسبيحات اربعه» اطلاق مى گردد . ۲ همچنين در تسبيح فاطمه عليهاالسلام «تكبير» و «تحميد» ، تسبيح ناميده مى شوند . ۳
اهمّيت ذكر «تسبيح»
افزون بر آنچه در تبيين حقيقتِ تسبيح گذشت ، آيات و احاديثى كه در باره فضيلت تسبيح ۴ و اوقات ۵ و ويژگى هاى آن آمده اند ، ۶ خصوصا اين ويژگى كه تسبيح ، جوهر و روح نماز، ۷ و خود ، نمازِ همه موجودات ۸ است ، حكايت از اهمّيت و نقش ويژه اى دارند كه اين ذكر در نظام هستى و سازندگىِ انسان و نزديك كردن او به آفريدگار جهان دارد .
آثار و بركات اين ذكر ، به قدرى است كه احاديث اسلامى براى تبيين اهمّيت
1.الكافى : ج ۱ ص ۱۱۷ ح ۸ ، التوحيد : ص ۳۱۳ ح ۱ ، معانى الأخبار : ص ۱۲ ح ۲ ، بحار الأنوار : ج ۸۴ ص ۳۶۶ ح ۲۰ .
2.ر . ك : ص ۵۱۷ (تسبيحات چهار گانه) .
3.ر . ك : ج ۲ ص ۸۷ (تسبيحات فاطمه) .
4.ر . ك : ص ۴۶۳ (فضيلت تسبيحگويى) .
5.ر . ك : ص ۴۸۹ (اوقات تسبيح گفتن) .
6.ر . ك : ص ۴۵۱ (ويژگى هاى تسبيح) .
7.ر . ك : ص ۴۵۳ (گوهر نماز) .
8.ر . ك : ص ۴۵۳ (نماز هر چيزى) .