و هماهنگى قرآن است و تفسير بدون استمداد از ساير آيات قرآنى از قبيل (جَعَلُواْ الْقُرْءَانَ عِضِينَ)^۱يعنى پاره‏پاره كردن پيكر واحد و منسجم قرآن خواهد بود.^۲
5. در بسيارى از مواردِ ضرب قرآن به قرآن، ضارب بدون دانش لازم و با نگاهى سطحى به تجزيه و تحليل آيات مى‏پردازد و آيات را در برابر هم قرار مى‏دهد و در مواردى حلال خدا را حرام و حرام خدا را حلال مى‏كند . در حالى‏كه در چنين مواردى به تصريح روايات بايد به اهل دانش قرآن مراجعه كرد:
وَ ما جَهِلْتُم مِنهُ فَرُدُّوهُ إلى عالِمِه .^۳
هر چه از آن نمى‏دانيد ، به داناى آن ارجاع دهيد .
6. بر پايه برخى از روايات، ضرب قرآن به قرآن، از مصاديق جدال در قرآن است.^۴ مجادله در قرآن ، يا به معناى جدال در عدم حقّانيت قرآن است و از كافران جهت ردّ قرآن سر مى‏زند،^۵ يا به معناى جدال در معانى قرآن است كه از جاهلان صادر مى‏شود و در هر صورت در روايات از آن نهى شده است:
لا تُجادِلوا فِى القُرآنِ فَإِنَّ جِدالاً فيهِ كُفرٌ .^۶
در قرآن مجادله نكنيد ؛ زيرا جدال كردن در آن ، كفر است .
7. بر اساس برخى از آرا، ضرب قرآن به قرآن از مصاديق تفسير به رأى شمرده شده است.^۷ از آن جا كه تفسير به رأى، به معناى اِعمال رأى و نظر و تحميل آن بر آيات است ، به ظاهر با ضرب قرآن به قرآن متفاوت است؛ اما حقيقت اين است كه