امّا بنا بر اين كه لفظ جلاله ، عَلَم باشد ، اين لفظ ، نام است براى ذات جامع صفات جمال و جلال .

اللّه ، در قرآن و حديث

از منظر قرآن و احاديث ، نام «اللّه » ، مهم ترين نام آفريدگار جهان است و بيش از ساير نام هاى او ¹ كاربرد دارد . اين نام در قرآن كريم ، 2816 بار تكرار شده است.
امام على عليه السلام در باره اهمّيت لفظ جلاله (اللّه ) مى فرمايد :
اللّه ، أعظَمُ اسمٍ مِن أسماءِ اللّهِ عز و جل ، وَ هُوَ الاسمُ الَّذى لا يَنبَغى أن يُسمّى بِهِ غَيرُ اللّهِ ، وَ لَم يَتَسَمَّ بِهِ مَخلوقٌ . ²
اللّه ، بزرگ ترين نام از نام هاى خداوند است و نامى است كه سزاوار نيست غير خدا به آن ناميده شود و هيچ مخلوقى بِدان ناميده نشده است .
با تأمّل در احاديثى كه كلمه «إله» و «اللّه » را تفسير كرده اند ، روشن مى گردد كه لفظ جلاله در اصل ، مشتق است و معانى مختلفى كه براى مبدأ اشتقاق آن در منابع لغت ذكر شده است ، نه تنها با هم تعارضى ندارند ، بلكه هر يك به بخشى از مفهوم گسترده لفظ جامع جلاله اشاره دارند . بدين جهت هم ، در برخى از احاديث ، اين معانى در كنار هم قرار گرفته اند ، چنان كه امام على عليه السلام مى فرمايد :
اللّه ، مَعناهُ المَعبودُ الَّذى يألَهُ فِيهِ الخَلقُ وَ يُؤلَهُ إلَيهِ ، وَ اللّهُ هُوَ المَستورُ عَن دَركِ الأبصارِ ، المَحجوبُ عَن الأوهامِ وَ الخَطَراتِ . ³