1ـ آثار تطبيقى علوم حديث در ميان اهل سنّت و شيعه رواج دارد;
2ـ آثار نظرى يافراگير در ميان اهل سنّتْ شكل مى گيرد;
3ـ تعريف دقيق و روشنى از علوم حديث به دست نمى آيد.

مرحله سوم: حد و رسم علوم حديث

مرحله سوم از تطوّرات علوم حديث, از قرن دهم آغاز مى شود و تا دوره معاصر ادامه مى يابد. در اين دوره, عالمان شيعه به تدوين كتاب هاى نظرى و فراگير در علوم حديث مى پردازند. البته در ميان اهل سنّت نيز كارهاى دوره قبل, تداوم مى يابد; گرچه نوعى ركود در اين مرحله در ميان اهل سنّت به چشم مى خورد و چنان كه برخى گفته اند, دوره تلخيص و شرح و حاشيه نويسى برآثار پيشين و بويژه اثرپذيرى از مقدّمه ابن صلاح به شمار مى رود. ^۱
در ميان آثار شيعه, از اين كتاب ها مى توان ياد كرد:
بداية الدراية, شهيد ثانى (م946ق)
الرعاية فى علم الدراية (شرح مزجى بداية الدراية), شهيد ثانى (م946ق)
وصول الأخيار, حسين بن عبدالصمد حارثى (م948ق)
الوجيزة, شيخ بهايى محمد بن حسين بن عبدالصمد (م1003ق) ^۲