مرتبط با مُقْسمٌ‏عليه اند؛ مانند:^۱
1. توجه انسان‏ها به ارزش و بزرگى مُقْسمٌ‏به‏^۲ وقتى آنها آن را بى‏مقدار مى‏دانند؛ چنان‏كه اعراب جاهلى قرآن را جادو مى‏پنداشتند و خداوند به آن سوگند ياد كرد تا ارزش و عظمت آن معلوم شود:^۳(وَ الْقُرْءَانِ الْحَكِيمِ .^۴
سوگند به قرآن حكيم).
همچنين است توجه دادن به يقينى بودن مقسمٌ‏به در مواردى كه برخى آن را باور ندارند، چنان‏كه براى نشان دادن درستى رستاخيز به آن سوگند ياد شده است:^۵(لَآ أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيَمَةِ .^۶
سوگند به روز قيامت).
2. توجه دادن به مُقْسمٌ‏به براى پندآموزى؛ مانند سوگند به مخلوقاتى چون شب و روز :^۷(وَ الَّيْلِ إِذَا يَغْشَى‏ * وَ النَّهَارِ إِذَا تَجَلَّى‏ .^۸
سوگند به شب آن هنگام كه پرده مى‏افكند . سوگند به روز آن هنگام كه روشن مى‏كند) .
3. ردّ افكار خرافى و اعتقادهاى جاهلانه؛ مانند عقيده به خدايى ستارگان كه به آنها سوگند ياد شده است تا معلوم شود كه آنها معبودى پندارى اند و مردم در پرستش